گفتار اندر آفرینش ماه
چراغست مر تيره شب را بسيچ ببد تا توانى تو هرگز مپيچ
چو سى روز گردش بپيمايدا شود تيره گيتى بدو روشنا
پديد آيد آنگاه باريك و زرد چو پشت كسى كو غم عشق خورد
چو بيننده ديدارش از دور ديد هم اندر زمان او شود ناپديد
دگر شب نمايش كند بيشتر ترا روشنايى دهد بيشتر
بدو هفته گردد تمام و درست بدان باز گردد كه بود از نخست
بود هر شبانگاه باريكتر بخورشيد تابنده نزديكتر
بدينسان نهادش خداوند داد بود تا بود هم بدين يك نهاد
(حر.) بیست و نهمین حرف از حروف الفبای فارسی.
(نَ وَ)
۱- (اِ.) پیک، نامه بر.
۲- (ص.) تیزرو، تندرو.
(نُ. نِ) (اِمر.)
۱- نهال تازه، درخت جوان.
۲- کنایه از: کودک، خردسال.
(نُ. نَ) (ص مر.) (عا.) کسی که تازه به مالی رسیده و به آراستن سر و وضع ظاهر خود پرداخته باشد.
(نَ وِ) (اِ.) فرزندزاده، نبیره.
(وِ) [ فر. ] (اِ.) داستان بلند، قصه.
(نُ) (ص مر.) (عا.) کودک تازه به راه افتاده.
(نُ) (اِ.) سبدی که از شاخه‌های درخت بید بافند.
(نُ. پَ) (ص فا.)
۱- آن که چیزی نو آورد.
۲- شاعری که به سبک نو شعر گوید.
(ص.) (عا.)
۱- چسبناک، چسبناکی ناشی از شیرینی.
۲- کاج.
(نُ چِ) (اِمصغ.)
۱- جوان، کم سن.
۲- پهلوان کم سن و تازه کار.
(اِ.) درخت کاج و صنوبر.
(اِ.) نعره، فریاد، بانگ بلند.
(اِ.)
۱- سر هر چیزی.
۲- منقار مرغ.
(نُ کَ) (ص.) خدمتکار مرد، چاکر.
(نُ س) (ص مر.) کنایه از: کسی که تازه درآمدی پیدا کرده‌است.
(نُ گَ) (ص مر.) نورسته، نوخاسته.
(نِ) (اِ.) نک. نُبِی.
(اِ.)مأخوذ از مغولی به معنای شاهزاده، امیر.
(نَ) (اِ.)
۱- خبر خوش، بشارت.
۲- وعده نیک.
