گفتار اندر آفرینش ماه
چراغست مر تيره شب را بسيچ ببد تا توانى تو هرگز مپيچ
چو سى روز گردش بپيمايدا شود تيره گيتى بدو روشنا
پديد آيد آنگاه باريك و زرد چو پشت كسى كو غم عشق خورد
چو بيننده ديدارش از دور ديد هم اندر زمان او شود ناپديد
دگر شب نمايش كند بيشتر ترا روشنايى دهد بيشتر
بدو هفته گردد تمام و درست بدان باز گردد كه بود از نخست
بود هر شبانگاه باريكتر بخورشيد تابنده نزديكتر
بدينسان نهادش خداوند داد بود تا بود هم بدين يك نهاد
(اِمر.) پادزهر، داروی شفابخش.
(شَ جِ) (ص.) گوارا، نوشین.
(شَ یا شِ) (ص.)
۱- انوشه، جاوید، پایدار.
۲- خوشحال، شادمان.
۳- خوشبخت، سعادتمند.
(دَ) (مص م.) آشامیدن.
(ص.) شیرین، گوارا.
(رَ) (اِمر.) روان شیرین، جان شیرین.
(نِ) (ص نسب.)
۱- شراب گوارا.
۲- نوایی از موسیقی قدیم.
(نُ) [ ع. ] (اِ.) گونه، قسم. ج. انواع.
(~. عَ) [ فا - ع. ] (ص مر.) دختری که تازه عروس شده.
(نُ) (اِ.) تخم کرم ابریشم یا خود کرم.
(نَ یا نُ) [ ع. ] (اِ.) کوهان بلند (شتر). ج. انواف.
(اِ.) پژواک، صدایی که از کوه برمی گردد.
(فِ) (اِ.) شور و غوغا، بانگ و فریاد.
(دَ) (مص ل.)
۱- پژواک، بازگشتن صدا.
۲- فریاد کردن، بانگ کردن.
(اِ.)
۱- گرداگرد دهان.
۲- منقار مرغ.
۳- بینی.
۴- لوله و گردن صراحی.
(نَ) [ ع. ] (اِ.) خواب.
(نُ) (ص.) ناامید، مأیوس.
[ ع. ] (اِ.) ماهی.
(ق.) اکنون.
(اِ.)
۱- چاه زنخدان.
۲- تنه درخت.
