گفتار اندر آفرینش ماه
چراغست مر تيره شب را بسيچ ببد تا توانى تو هرگز مپيچ
چو سى روز گردش بپيمايدا شود تيره گيتى بدو روشنا
پديد آيد آنگاه باريك و زرد چو پشت كسى كو غم عشق خورد
چو بيننده ديدارش از دور ديد هم اندر زمان او شود ناپديد
دگر شب نمايش كند بيشتر ترا روشنايى دهد بيشتر
بدو هفته گردد تمام و درست بدان باز گردد كه بود از نخست
بود هر شبانگاه باريكتر بخورشيد تابنده نزديكتر
بدينسان نهادش خداوند داد بود تا بود هم بدين يك نهاد
(سُ تِ) (ص مف.)
۱- سوراخ نشده.
۲- دست نخورده.
(اِ.) طبیعت، عالم مادی.
(اِ.) زخمی که آب کشیده و عفونی شده باشد.
(س) (ص.) ناشکر، حق ناشناس.
(س) [ ع. ] (اِفا.) پرهیزکار، پارسا. ج. نساک.
(س دِ) (ص.) نااندیشیده، بی تأمل.
[ فر. ] (ص.) ملی، قومی.
[ فر. ] (ص.) ملیت خواه، کسی که طرفدار ملیت خود می‌باشد.
[ فر. ] (اِ.) تعصب ملی، احساسات ملی.
(یِ) [ په. ] (ص.) نالایق، ناسزاوار.
(ص.) گرسنه، کسی که از صبح غذا نخورده باشد، صبحانه نخورده.
(ص نسب.) غذایی که پس از مدتی گرسنگی خورده شود، صبحانه.
(ش) [ ع. ] (اِفا.)
۱- نشرکننده، منتشر کننده.
۲- شخص یا مؤسسه‌ای که کتب و نشریات را چاپ و منتشر کند.
(ش ِ) (ص.)
۱- ناآشنا، بیگانه.
۲- بی خبر، بی اطلاع.
(ش تِ)(ص مف.) نامعلوم، مجهول.
(ش) (ص.) غریب، بیگانه.
(ش نَ) (ص فا.) کر، کسی که شنوایی ندارد.
(شَ) (ص.) نشدنی، محال، غیرممکن.
(اِ.) پارچه نخی چرکتاب مانند متقال.
(شُ) [ فا - ع. ] (ص.) کسی که ناخشنود است یا به وضعی اعتراض ناروا دارد.
