گفتار اندر آفرینش ماه
چراغست مر تيره شب را بسيچ ببد تا توانى تو هرگز مپيچ
چو سى روز گردش بپيمايدا شود تيره گيتى بدو روشنا
پديد آيد آنگاه باريك و زرد چو پشت كسى كو غم عشق خورد
چو بيننده ديدارش از دور ديد هم اندر زمان او شود ناپديد
دگر شب نمايش كند بيشتر ترا روشنايى دهد بيشتر
بدو هفته گردد تمام و درست بدان باز گردد كه بود از نخست
بود هر شبانگاه باريكتر بخورشيد تابنده نزديكتر
بدينسان نهادش خداوند داد بود تا بود هم بدين يك نهاد
(مَ هَ) [ ع. ] (اِ.)
۱- محل بازگشت.
۲- محضر مردمان. ج. معاهد.
(مَ) [ ع. ] (اِمف.)
۱- عهد کرده شده.
۲- شناخته شده، معروف.
(مُ وَ) [ ع. ] (اِمف.) خمیده، کج.
(مُ عَ وَّ) [ ع. ] (اِمف.) عادت داده شده.
(مُ عَ وِّ) [ ع. ] (اِفا.) آنکه تعویذ با خود دارد.
(مُ عَ وَّ) [ ع. ] (اِمف.) درنگ شده، به تأخیر افتاده.
(مُ عَ وَّ) [ ع. ] (اِمف.) محل اعتماد.
(مَ نَ) [ ع. معونه ] (مص م.) کمک کردن، یاری کردن.
(مُ عَ کَّ) [ ع. ] (ص.) بزرگ شکم، کسی که شکمش از فربهی چین و چروک دارد.
(مَ) [ ع. ] (اِمف.) نگون سار، سرنگون، برعکس، وارونه.
(مِ عا) [ ع. ] (اِ.) روده ؛ ج. امعاء.
(~.) [ ع. ] (اِ.) جوی آب، آبراهه.
(مِ) [ ع. ] (اِ.) مقیاس و آلت سنجش، سنگ محک و ترازو برای سنجش زر. ج. معاییر.
(مَ) [ ع. ] (ص.) دارای عیب، عیب ناک، معیوب.
(مَ یَّ) [ ع. معیه ] (مص جع.) همراهی، مشارکت.
(مُ) [ ع. ] (اِفا.)
۱- آن که کاری را تکرار کند.
۲- معملی که درسی را برای شاگردانش اعادهکند، مقرر، دانشیار.
(مُ عَ یِّ) [ ع. ] (اِفا.) عیارگر، کسی که عیار زر و سیم را معین می‌کند.
(مُ عَ یَّ) [ ع. ] (اِمف.) عیار گرفته شده، سنجیده شده.
(مَ شَ) [ ع. معیشه ] (اِمص.) آنچه که به وسیله آن زندگانی کنند.
(مُ) [ ع. ] (اِفا.) عیالمند، عیال وار.
