گفتار اندر آفرینش ماه
چراغست مر تيره شب را بسيچ ببد تا توانى تو هرگز مپيچ
چو سى روز گردش بپيمايدا شود تيره گيتى بدو روشنا
پديد آيد آنگاه باريك و زرد چو پشت كسى كو غم عشق خورد
چو بيننده ديدارش از دور ديد هم اندر زمان او شود ناپديد
دگر شب نمايش كند بيشتر ترا روشنايى دهد بيشتر
بدو هفته گردد تمام و درست بدان باز گردد كه بود از نخست
بود هر شبانگاه باريكتر بخورشيد تابنده نزديكتر
بدينسان نهادش خداوند داد بود تا بود هم بدين يك نهاد
(مُ شَ کَّ) [ ع. ] (اِمف.)۱ - شکل - پذیرفته، صورت بسته.
۲- ترتیب شده، تشکیل شده.
(~. پَ سَ) [ ع - فا. ] (ص.) کسی که به سختی انتخاب می‌کند و می‌پسندد.
(مُ) (اِ.) بیست و چهارمین و به روایتی سیزدهمین لحن از سی لحن باربد.
(مُ)(اِ.)۱ - ب ت خانه.
۲- حرمسرا. مشکوی هم گفته شده.
(مَ) [ ع. ] (اِمف.) شکر گفته شده، سپاسگزاری شده.
(مَ) (اِ.) مشک و خیک کوچک.
(مَ) [ ع. ] (اِمف.) آنچه مورد شک باشد، نامعلوم.
(مُ شَ کِّ) [ ع. ] (اِفا.)
۱- شک کننده.
۲- شکاک.
(مُ شَ کَّ) [ ع. ] (اِمف.) آن چه که درباره آن شک شده.
(مِ) (ص نسب.) تیره رنگ، سیاه.
(مُ یا مِ) (ص نسب.) مشک آلود؛ سیاه و تیره.
(~. نَ فَ) (ص فا.)
۱- دارای نفس معطر.
۲- شیرین سخن.
(مَ) [ ع. ] (اِ.)
۱- (مص ل.) راه رفتن.
۲- (اِمص.) روش، رفتار. ؛ خط ~
۱- راهی که در پیش دارند، خط سیر.
۲- روش شخصی در زندگی، طریقه.
(مَ. کَ دَ) [ ع - فا. ] (مص ل.) راه رفتن.
(مَ) [ ع. ] (اِ.)
۱- سپیدموی.
۲- پیری.
(مَ یَّ) [ ع. مشیه ] (مص جع.) اراده و خواست خداوند.
(مَ خَ) [ ع. مشیخه ] (مص ل.)
۱- پیر شدن.
۲- شیخ گردیدن.
(مَ) [ ع. ]
۱- (اِمف.) برافراشته، بلند.
۲- (ص.) استوار، محکم.
(مُ) [ ع. ] (اِفا.) مشورت کننده، تدبیرکننده.
(مَ مَ) [ ع. مشیمه ] (اِ.) بچه دان. ج. مشائم.
