گفتار اندر آفرینش ماه
چراغست مر تيره شب را بسيچ ببد تا توانى تو هرگز مپيچ
چو سى روز گردش بپيمايدا شود تيره گيتى بدو روشنا
پديد آيد آنگاه باريك و زرد چو پشت كسى كو غم عشق خورد
چو بيننده ديدارش از دور ديد هم اندر زمان او شود ناپديد
دگر شب نمايش كند بيشتر ترا روشنايى دهد بيشتر
بدو هفته گردد تمام و درست بدان باز گردد كه بود از نخست
بود هر شبانگاه باريكتر بخورشيد تابنده نزديكتر
بدينسان نهادش خداوند داد بود تا بود هم بدين يك نهاد
(~.) (ص نسب.) منسوب به مشهد.
۱- مردم مشهد.
۲- کسی که به زیارت مشهد مقدس رفته.
(مُ هَّ) [ ع. ]
۱- (اِمف.) مشهور ساخته، معروف شده.
۲- (ص.) واضح، آشکار.
(مَ) [ ع. ] (اِمف.) دیده شده.
(مَ) [ ع. ] (اِمف.) پرآوازه، نامور.
(مَ) [ ع. ] (اِمف.) آلوده شده، آمیخته، آشفته.
(مَ وَ رَ) [ ع. مشوره ] (اِمص.) صلاح اندیشی، رایزنی.
(مُ شَ وَّ) [ ع. ] (اِمف.) آشفته، پریشان.
(مُ شَ وَّ) [ ع. ] (اِفا.) به شوق آورده شده.
(مُ شَ وِّ) [ ع. ] (اِمف.) تشویق کننده، بر سرشوق آورنده.
(مُ شَ وَّ) [ ع. ] (اِمف.) زشت گردانیده، عیب کرده شده.
(مَ) [ په. ] (اِ.)= مشگ: خیک، پوست گوسفندی که آن را قالبی کنده باشند.
(مُ) (اِ.) ماده سیاه رنگ و خوشبویی که در ناف آهوی مشک تولید می‌شود.
(~.) (اِمر.) نک بیدمشک.
(ی) (~.) (ص فا.)
۱- آن که مشک را بساید.
۲- کنایه از: معطر.
(~.) (ص مر.)به رنگ مشک، سیاه.
(مِ) [ ع. مشکاه ] (اِ.) جایی که در آن چراغ بگذارند.
(مُ) (ص فا.)
۱- چیزی که از آن مشک ببارد.
۲- کنایه از: معطر.
(~. نِ) (اِ.) بیست دومین و به روایتی دهمین لحن از سی لحن باربد.
(~. دَ) (اِ.) پرنده‌ای سیاه رنگ و خوش آواز.
(مُ کِ) [ ع. ] (اِفا.) دشوار، سخت. ج. مشاکل.
