گفتار اندر آفرینش ماه
چراغست مر تيره شب را بسيچ ببد تا توانى تو هرگز مپيچ
چو سى روز گردش بپيمايدا شود تيره گيتى بدو روشنا
پديد آيد آنگاه باريك و زرد چو پشت كسى كو غم عشق خورد
چو بيننده ديدارش از دور ديد هم اندر زمان او شود ناپديد
دگر شب نمايش كند بيشتر ترا روشنايى دهد بيشتر
بدو هفته گردد تمام و درست بدان باز گردد كه بود از نخست
بود هر شبانگاه باريكتر بخورشيد تابنده نزديكتر
بدينسان نهادش خداوند داد بود تا بود هم بدين يك نهاد
(مُ تَ جِ) [ ع. ] (اِفا.)۱ - یاری خواهنده.
۲- دلیر و توانا.
(مُ تَ جِ) [ ع. ] (اِفا.)
۱- خواهنده روشنایی.
۲- (ص.) روشن، تابان.
(مُ تَ نَ) [ ع. ] (اِمف.) دلیل، مدرک، چیزی که به آن استناد کنند، دارای سند.
(مُ تَ نِ) [ ع. ] (اِفا.) استنادکننده. ج. مستندین.
(مُ تَ س ِ) [ ع. ] (اِفا.) به کرکس ماننده.
(مُ تَ ش ِ) [ ع. ] (اِفا.)
۱- نفس از بینی کشنده.
۲- آن که آب یا مایعی دیگر در بینی استنشاق کند.
(مُ تَ ص) [ ع. ] (اِفا.) یاری - خواهنده.
(مُ تَ طِ) [ ع. ] (اِفا.) بازپرس، بازجو.
(مُ تَ ظِ) [ ع. ] (اِفا.)
۱- آنکه مهلت خواهد، مهلت خواهنده.
۲- انتظار دارنده.
(مُ تَ فِ) [ ع. ] (اِفا.) رم کننده، رمنده. ج. مستنفرین.
(مُ تَ کِ) [ ع. ] (اِمف.) زشت، ناپسند.
(مُ تَ کِ) [ ع. ] (اِفا.)
۱- سر باز زننده و خودداری کننده از انجام کاری.
۲- کسی که از رؤیت احضاریه یا حکم قرار دادگاه خودداری کند.
(مُ تَ) [ ع. ] (اِفا.) نور جوینده. ستاره‌ای که از خود نور ندارد. مق منیر. ؛ستاره ~ ستاره‌ای که از خود نور ندارد.
(مُ تِ) (اِ.)
۱- طعمه جانوران شکاری.
۲- غم و اندوه.
(مُ تَ) [ ع. ] (اِمف.) سرگشته، حیران.
(مُ تَ) [ ع. ] (اِمف.) ذلیل شده، خوار.
(مُ تَ جَ) [ ع. ] (ص.) زشت و قبیح.
(مُ تَ زَ) [ ع. ] (اِفا.) استهزا کننده، ریشخند کننده.
(مُ تَ لَ) [ ع. ] (اِمف.) نابوده شده، هلاک شده، از بین رفته.
(مُ جِ) [ ع. ] (اِفا.) لایق، سزاوار.
