گفتار اندر آفرینش ماه
چراغست مر تيره شب را بسيچ ببد تا توانى تو هرگز مپيچ
چو سى روز گردش بپيمايدا شود تيره گيتى بدو روشنا
پديد آيد آنگاه باريك و زرد چو پشت كسى كو غم عشق خورد
چو بيننده ديدارش از دور ديد هم اندر زمان او شود ناپديد
دگر شب نمايش كند بيشتر ترا روشنايى دهد بيشتر
بدو هفته گردد تمام و درست بدان باز گردد كه بود از نخست
بود هر شبانگاه باريكتر بخورشيد تابنده نزديكتر
بدينسان نهادش خداوند داد بود تا بود هم بدين يك نهاد
(مُ تَ) [ ع. ] (اِفا.) یاری خواهنده.
(مُ تَ) [ ع. ] (اِمف.) کسی که از او استغاثه و فریادخواهی شده.
(مُ تَ رَ) [ ع. ] (اِمف.) غریب شمرده، شگفت دانسته.
(مُ تَ رِ) [ ع. ] (اِفا.) کسی که به زبان‌ها و آداب و عادات غریبان (اروپاییان و آمریکاییان) آگاه است ؛ مق. مستشرق ؛ ج. مستغربین.
(مُ تَ رِ) [ ع. ] (اِفا.) فرو رونده، غوطه ور شده، غرقه.
(مُ تَ فِ) [ ع. ] (اِفا.) آمرزش خواه.
(مُ تَ غِ لِّ) [ ع. ] (اِ.)
۱- زمینی که از آن غله برداشت کنند.
۲- خانه یا دکانی که اجاره بدهند.
(مُ تَ غِ لّ) [ ع. ] (اِ.) ج. مستغل.
(مُ تَ) [ ع. ] (اِفا.) بی نیاز.
(مُ تَ) [ ع. ] (اِفا.) فریادخواه، دادخواه.
(مُ تَ) [ ع. ] (اِمف.) استفاده شده، گرفته شده.
(مُ تَ رَ) [ به سیاق ع. ] (ص.) کسی که در پوشیدن لباس و آداب و عادات شیوه فرنگیان را تقلید کند.
(مُ تَ عِ لُ) [ ع. ] (اِ.) یکی از اجزای اصلی که بحر رجز از آن‌ها تشکیل شود.
(مُ تَ) [ ع. ] (اِفا.) استفاده کننده، فایده گیرنده، بهره مند.
(مُ تَ) [ ع. ] (اِفا.) کسی که طلب فیض کند.
(~. شُ دَ) [ ع - فا. ] (مص م.) فیض بُردن، نیکی دریافت کردن.
(مُ تَ بَ) [ ع. ] (اِمف.) زشت شمرده، قبیح دانسته.
(مُ تَ بَ) [ ع. ] (اِمف.) زمان آینده.
(مُ تِ بِ) [ ع. ] (اِفا.) استقبال کننده، به پیشواز رونده.
(مُ تَ قَ رّ) [ ع. ] (اِمف.) پایدار، استوار، استقرار یافته، قرار گرفته.
