یارم چو قدحْ به دست گیرد
بازارِ بُتانْ شکست گیرد
هر کس که بدیدْ چشم او گفت
کو محتسبی که مست گیرد؟
در بحرْ فِتاده‌ام چو ماهی
تا یار مرا به شَست گیرد
در پاشْ فِتاده‌ام به زاری
آیا بُوَد آن که دست گیرد؟
خُرَّم دلِ آن که همچو حافظ
جامی ز مِیِ اَلَست گیرد
خرم آن روز کز این منزل ویران بروم
راحت جان طلبم و از پی جانان بروم
«حافظ»
(هَ یا هِ) (اِ.)
۱- کوهان شتر.
۲- ارتفاع و بلندی هر چیز.
۳- موج آب.
۴- نهیب و حمله.
(یَ) (اِمر.) کوهستان، دامنه کوه.
(اِ.) گله گاو و گوسفند. کوپاره هم گفته شده.
(اِ.) عمود، گرز آهنین.
(~.) (اِ.) موی فرق سر، کاکل.
(پَ لِ یا لَ) (اِ.) شکوفه و بهاره درخت.
(کُ پُ) [ فر. ] (اِ.) برگ جیره بندی، کالا برگ (فره).
(~.) [ فر - فا. ] (ص نسب.) منسوب به کوپن، قابل عرضه یا دریافت به وسیله کوپن.
(پِ) [ فر. ] (اِ.) هر یک از اتاق‌های مخصوص نشستن مسافر در قطار که دارای در و پنجره و صندلی و تخت باشد.
(کُ پِ) (ص.) روی هم انباشته شده.
[ تر - مغ. ] (اِ.) حرکت عده‌ای از جایی به جایی.
(ص.) لوچ و احول.
(اِ.) جغد، بوم.
(نِ) [ تر - فا. ]
۱- (ص فا.) مهاجر.
۲- (اِمر.) محل کوچ، مرکز مهاجرت.
(چِ) (اِمصغ.) کوی، محل عبور و مرور. ؛ خود رابه ~ی علی چپ زدن کنایه از: خود را به نادانی و نشنیدن و بیراهه زدن.
(~.) (اِمر.) کوچه‌ای که راهی به باغ داشته باشد یا از کنار باغ بگذرد.
(ص.)۱ - دارای حجم یا ابعاد کوچک.
۲- دارای مقدار کم.
۳- خرد سال.
(چَ) (ص.) خرد.
(~. شُ دَ) (مص ل.)
۱- کوتاه و تنگ شدن.
۲- حقیر شدن.
(~.) (حامص.) صغر، خردی.
