یارم چو قدحْ به دست گیرد
بازارِ بُتانْ شکست گیرد
هر کس که بدیدْ چشم او گفت
کو محتسبی که مست گیرد؟
در بحرْ فِتاده‌ام چو ماهی
تا یار مرا به شَست گیرد
در پاشْ فِتاده‌ام به زاری
آیا بُوَد آن که دست گیرد؟
خُرَّم دلِ آن که همچو حافظ
جامی ز مِیِ اَلَست گیرد
بجز هندوی زلفش هیچ کس نیست
که برخوردار شد از روی فرخ
«حافظ»
(کَ) (اِ.) بغل، آغوش.
(کَ لَ) (اِ.) پیزر، بردی.
(کُ لِ یُ) [ فر. ] (اِ.) مجموعه.
(~.) [ ع. ] (اِ.) سینه یا اندرون میانه سینه.
(کُ کُ یا کَ کَ)
۱- منجنیق.
۲- قوس قزح.
(کُ نَ یا نِ) (ص نسب. اِمر.) مخمل دوخوابه را گویند و آن جنسی بود مشهور از قماش ابریشمی.
(کُ لِ) (ص نسب.)
۱- روستایی.
۲- جذام، خوره.
(کُ) (اِ.) = کولی: نوعی ماهی کوچک استخوانی و پر گوشت که در مرداب انزلی و بحر خزر فراوان است و آن را در حوض‌ها نگهداری کنند، رضراضی.
(کُ لّ یّ) [ ع. ] (ص نسب.)
۱- منسوب به کل، هر چیز که عمومیت داشته باشد، عمومی.
۲- در فارسی: عمده، زیاد.
(کُ لّ یّ) [ ع. ] جِ کلیه.
(کِ) (اِ.)
۱- جلو خانه، درگاه، کریاس.
۲- مستراحی که بر بام خانه سازند و کاریز آن بر زمین باشد.
(کَ وَ یا وِ) (ص.) کالیوه:
۱- نادان، احمق.
۲- سرگشته، گیج.
۳- کسی که گوشش نشنود، کر.
(کُ لّ یَّ) [ ع. کلیه ] (مص جع.) کل بودن، تمامیت. مق. جزئیت.
(کَ) = کلیچ. کلج. کلچ:
۱- (ص.) صاحب عجب، متکبر، خودستا.
۲- (اِ.) چرک، ریم.
(کِ یا کَ) [ یو. ] (اِ.)
۱- ابزاری که با آن قفل را باز و بسته کنند.
۲- وسیله‌ای برای قطع و وصل جریان الکتریسیته، وسایل برقی.
۳- علامتی که در سمت چپ خط‌های حاصل می‌گذارند تا نام نت‌ها از روی آن ...
(~. شُ دَ) (مص ل.) بسته شدن، قفل شدن.
(~. کَ دَ) (مص ل.) (عا.) بند کردن به کسی، پیله کردن به کسی.
(~.) [ یو - فا. ] (ص فا.)
۱- کسی که کلید ساختمانی (سرای، بقعه متبرک) و مؤسسه‌ای در دست اوست، دربان.
۲- آن چه که دارای کلید باشد.
(کِ) (اِ.) زنبور، خانه زنبور.
(کَ زِّ) (اِ.) سبوی آب.
