دیوان حافظ – یارم چو قدح به دست گیرد

یارم چو قدحْ به دست گیرد
بازارِ بُتانْ شکست گیرد

هر کس که بدیدْ چشم او گفت
کو محتسبی که مست گیرد؟

در بحرْ فِتاده‌ام چو ماهی
تا یار مرا به شَست گیرد

در پاشْ فِتاده‌ام به زاری
آیا بُوَد آن که دست گیرد؟

خُرَّم دلِ آن که همچو حافظ
جامی ز مِیِ اَلَست گیرد

دیوان حافظ – یارم چو قدح به دست گیرد

یارم چو قدح به دست گیرد

دیوان حافظ – به دام زلف تو دل مبتلای خویشتن است

دیوان حافظ – به آب روشن می عارفی طهارت کرد

دیوان حافظ – در این زمانه رفیقی که خالی از خلل است

دیوان حافظ – خدا چو صورت ابروی دلگشای تو بست

دیوان حافظ – کس نیست که افتاده آن زلف دوتا نیست

دیوان حافظ – درخت دوستی بنشان که کام دل به بار آرد

دیوان حافظ – جان بی‌جمال جانان میل جهان ندارد

دیوان حافظ – دل و دینم شد و دلبر به ملامت برخاست

شاهنامه فردوسی – فرستادن فريدون جندل را به يمن

شاهنامه فردوسی – گفتار اندر زادن زال

شاهنامه فردوسی – باز آوردن رستم كاوس را

شاهنامه فردوسی – پاسخ دادن فريدون پسران را

شاهنامه فردوسی – رزم بارمان و قباد و كشته شدن قباد

شاهنامه فردوسی – پادشاهى فريدون پانصد سال بود

شاهنامه فردوسی – زادن سهراب از مادرش تهمينه‏

شاهنامه فردوسی – خوان چهارم كشتن زنى جادو را

فرهنگ معین

کلیزه

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ