نسیمِ بادِ صبا دوشم آگهی آورد
که روزِ محنت و غم رو به کوتهی آورد
به مُطربانِ صَبوحی دهیم جامهٔ چاک
بدین نوید که بادِ سحرگهی آورد
بیا بیا که تو حورِ بهشت را رضوان
در این جهان ز برایِ دلِ رهی آورد
همیرویم به شیراز با عنایتِ بخت
زهی رفیق که بختم به همرهی آورد
به جبرِ خاطرِ ما کوش کـاین کلاهِ نمد
بسا شکست که با افسرِ شهی آورد
چه نالهها که رسید از دلم به خرمنِ ماه
چو یادِ عارضِ آن ماهِ خرگهی آورد
رساند رایتِ منصور بر فلک حافظ
که اِلتِجا به جنابِ شهنشهی آورد
من که ره بردم به گنج حسن بیپایان دوست
صد گدای همچو خود را بعد از این قارون کنم
«حافظ»
(دَ) (مص م.) آژدن، آجیدن.
(زَ) (اِ.) رنگ، لون، گونه.
(زُ دَ)
۱- (مص ل.) رنجیدن.
۲- (مص م.) رنجانیدن.
(زُ دِ) (ص مف.) رنجیده، دلتنگ.
(~.) (ص مر.) آزرده خاطر.
(~. دِ) (ص مر.) رنجیده، ملول، آزرده خاطر.
(زَ یا زُ دِ)(حامص.)رنجش، رنجیدگی.
(زَ) [ په. ] (اِ.)۱ - داد، انصاف.۲ - شرم، حیا.
۳- رفق، مدارا.
۴- شفقت، رحم.
۵- حرمت، عزت.
۶- مهر و محبت.
۷- طرف - داری ، جانب داری، رودربایستی.۸ - فضیلت، تقوی.
۹- یاد، ذکر.
۱۰ - اندیشه، دل مشغولی. ...
(ی) (~.) (ص فا.)
۱- با شرم، کم رو.
۲- منصف، عادل.
(~.) (ص مر.) باحیا، باشرم.
(زَ) (ص نسب.) منسوب به آزر جد مادری حضرت ابراهیم (ع) یا عمّ او که آزر بتگر هم گفته شده.
(زُ) [ په. ] (اِ.) آنچه از شاخههای درخت خرما و تاک انگور و درختان دیگر ببرند.
(فَ) (اِ.) نک آژفنداک.
(ی) (ص فا.) در ترکیبات به معنی آزماینده آید: جنگ آزما، بخت آزما، رزم آزما.
(یِ) (اِ.)
۱- امتحان، تجربه، سنجش.
۲- ورزش، ریاضت، مشق.
(~.) (اِمر.)
۱- محلی مجهز به وسایل لازم برای انجام تجارب علمی به وسیله متخصصان یا دانشجویان. لابراتوار.
۲- محلی برای آزمایش، محل تجربه کردن.
(یَ دِ) (ص فا.) آزمایش کننده، آزمایشگر، مجرب.
(یِ) (اِ مص.) امتحان، آزمایش.
(مَ) (ص مر.) حریص، طمع کار.
(~.)(حامص.) حرص، ولع، طمع.
