روز وصلِ دوستداران یاد باد
یاد باد آن روزگاران، یاد باد
کامم از تلخیِ غم چون زهر گشت
بانگِ نوشِ شادخواران یاد باد
گر چه یاران فارِغَند از یادِ من
از من ایشان را هزاران یاد باد
مبتلا گشتم در این بند و بلا
کوشش آن حق‌گزاران یاد باد
گر چه صد رود است در چشمم مُدام
زنده رودِ باغ‌ِ کاران یاد باد
رازِ حافظ بعد از این ناگفته ماند
ای دریغا رازداران یاد باد
بشری اذ السلامه حلت بذی سلم
لله حمد معترف غایه النعم
«حافظ»
(گُ. کَ دَ) (مص م.) انتخاب کردن، برگزیدن.
(گُ نِ)(اِمص.)برگزیدن، انتخاب کردن.
(گُ نِ) (اِ.)
۱- مجموعه‌ای از نوشته‌های انتخاب شده.
۲- هر یک از پاسخ‌های یک آزمون.
۳- هر یک از دو یا چند شیئی، پیشنهاد یا راه حلی که بتوان انتخاب کرد.
(گَ) (ص.) (عا.) مزه‌ای که دهان را می‌بندد.
(گُ) (پس.) پسوندی است که در ترکیب با بعضی واژه‌ها معنای خورنده می‌دهد. مانند: غم گسار، می‌گسار.
(گُ دَ) (مص م.)
۱- نهادن، گذاشتن.
۲- خوردن، خوردن شراب و غم.
(گُ رَ دِ) (ص فا.) ساقی.
(گُ دَ) (مص م.) نک گساردن.
(گَ) (ص.) زشت، قبیح، نازیبا.
(گُ) [ په. ] (ص.) جسور، بی ادب.
(~. شُ دَ) (مص ل.) بی باک شدن، دلیر شدن.
(~.) (حامص.) دلیری، بی پروایی.
(~. کَ دَ) (مص ل.) جسارت کردن.
(گُ تَ دَ) (مص م.)
۱- پهن کردن.
۲- فرش کردن.
۳- منتشر کردن.
۴- پخش کردن.
(گُ دَ) (مص م.) نک گستراندن.
(گُ تَ دَ) (مص م.)
۱- پهن کردن، باز کردن.
۲- پخش کردن، انتشار دادن.
۳- رواج دادن، متداول کردن.
(گُ تَ دَ) (ص.) هرآنچه که بگسترانند.
(گُ تَ دِ) (ص مف.) پهن کرده، پهن شده.
(~. شُ دَ) (مص ل.) منتشر شدن.
(گُ تَ رِ) (اِمص.)
۱- گستردگی، پهن شدگی.
۲- فرش، هر چیز گستردنی.
۳- رواج، توسعه، بسط.
