روز وصلِ دوستداران یاد باد
یاد باد آن روزگاران، یاد باد
کامم از تلخیِ غم چون زهر گشت
بانگِ نوشِ شادخواران یاد باد
گر چه یاران فارِغَند از یادِ من
از من ایشان را هزاران یاد باد
مبتلا گشتم در این بند و بلا
کوشش آن حق‌گزاران یاد باد
گر چه صد رود است در چشمم مُدام
زنده رودِ باغ‌ِ کاران یاد باد
رازِ حافظ بعد از این ناگفته ماند
ای دریغا رازداران یاد باد
سر کن نوای عشق که از های و هوی عقل
آزرده ام چو گوش نصیحت شنیده‌ای
«رهی معیری»
( اِ ) [ ع. ]
۱- (مص ل.) دشوار شدن.
۲- (مص م.) دشوار یافتن.
( اِ ) [ ع. ] (مص ل.)بالا رفتن، صعود کردن.
(اَ عَ) [ ع. ] (ص تف.) دشوارتر، صعب تر.
( اِ ) [ ع. ] (مص م.) گوش فرادادن.
(اَ غَ) [ ع. ] (ص تف.) خردتر، کوچکتر.
(اِ غَ) [ ع. ] دل و زبان.
( اِ ) [ ع. ] (مص م.) برگزیدن کسی را، اختیار کردن.
( اِ ) [ ع. ] (مص م.)۱ - بند سخت برنهادن.
۲- عطا دادن.
(اَ فَ) [ ع. ] (ص.) زرد، زردرنگ.
(اِ فِ) [ ع. ]
۱- (مص ل.) زرد شدن.
۲- (اِمص.) زردی.
(اَ فا) [ ع. ] (ص تف.) صافی تر، روشن تر، ناب تر.
( اَ ) [ ع. ] (اِ.) جِ صفی ؛ پاکان، برگزیدگان.
( اَ ) [ ع. ] (اِ.)۱ - ریشه، بنیاد.
۲- نژاد، گوهر.
( اَ ) [ ع. ] (اِ.) جِ صلب ؛ پشت‌ها.
( اِ ) [ ع. ] (مص م.)۱ - سر و سامان دادن، تصحیح کردن.
۲- کوتاه و مرتب کردن موی سر و صورت.
(~. دَ) [ ع - فا. ] (مص م.) آشتی دادن، سازش دادن.
( اَ ) [ تر. ] (اِ.)
۱- شیر بیشه.
۲- نامی از نام‌های مردان.
(اَ لَ نْ) [ ع. ] (ق.) هرگز، قطعاً، اساساً، ابداً.
(اَ لَ) [ ع. ] (ص تف.)
۱- نیکوتر، نکوکارتر.
۲- شایسته تر.
( اَ ) [ ع. ] (ص.) تاس، کسی که موهای جلو سر وی ریخته باشد.
