روز وصلِ دوستداران یاد باد
یاد باد آن روزگاران، یاد باد
کامم از تلخیِ غم چون زهر گشت
بانگِ نوشِ شادخواران یاد باد
گر چه یاران فارِغَند از یادِ من
از من ایشان را هزاران یاد باد
مبتلا گشتم در این بند و بلا
کوشش آن حق‌گزاران یاد باد
گر چه صد رود است در چشمم مُدام
زنده رودِ باغ‌ِ کاران یاد باد
رازِ حافظ بعد از این ناگفته ماند
ای دریغا رازداران یاد باد
دوام عمر و ملک او بخواه از لطف حق ای دل
که چرخ این سکه دولت به دور روزگاران زد
«حافظ»
( اِ ) [ ع. ] (مص م.) شیر دادن.
(اَ ض ِ یا ضَ) [ ع. ارضه ] (اِ.)
۱- موریانه، چوب خواره، دیوچه، دیوک.
۲- زنگ آهن.
( اِ ) [ ع. ]
۱- (مص م.) رویانیدن گیاه، چرانیدن ستور.۲ - گوش دادن به سخن کسی.
۳- بخشودن.
۴- (مص ل.) شرم داشتن.
( اِ ) [ ع. ] (مص م.) به رعب و هراس افکندن.
(اَ عَ) [ ع. ] (ص.) رعدزده، برق زده.
(اَ رُ) (اِ.) نک آروغ.
( اَ ) (اِمر.) جوی آب، رود. ارغا و ارغاو نیز گویند.
( اِ ) [ ع. ] (مص م.)
۱- به خاک مالیدن، بینی کسی را به خاک مالیدن.
۲- خوار کردن.
۳- خشم گرفتن.
(اَ رُ دِ) نک آرغده.
(اَ غُ تَ) (اِ.)
۱- نوعی بازی دختران و آن چنان است که بر سر دو پا نشینند و کف‌های دست‌ها را بر سر زانوها مالند و چیزهایی گویند و همچنان نشسته بر سر پاها برجهند و کف‌های دست‌ها را بر ...
(اَ غَ) [ په. ] (ص.) خشمگین، قهرآلود.
(اَ غَ دِ) (ص.) خشمگین، غضبناک.
(اَ غَ) [ معر - یو. ] (اِ.) نوعی ساز که از تعداد زیادی لوله تشکیل شده و هوا را به وسیله انبان در آن‌ها می‌دمیدند.
(اَ غَ) (ص.) (عا.) نک ارقه.
(اَ غَ) (اِ.) درختی از تیره پروانه واران دارای برگ‌های گرد و گُل‌های سرخ.
(اَ غَ) (ص.) سرخ مایل به بنفش.
( اَ ) (ص.) اسب تند و تیز.
( اِ ) نک ارغنون.
( اِ ) [ ع. ] (مص م.)
۱- به نرمی رفتار کردن با کسی.
۲- به کسی سود رسانیدن.
(اِ قَ نْ) [ ع. ] (ق.) به رفق و مدارا، از روی ارفاق.
