دیوان حافظ – روز وصل دوستداران یاد باد

روز وصل دوستداران یاد باد

روز وصلِ دوستداران یاد باد
یاد باد آن روزگاران، یاد باد

کامم از تلخیِ غم چون زهر گشت
بانگِ نوشِ شادخواران یاد باد

گر چه یاران فارِغَند از یادِ من
از من ایشان را هزاران یاد باد

مبتلا گشتم در این بند و بلا
کوشش آن حق‌گزاران یاد باد

گر چه صد رود است در چشمم مُدام
زنده رودِ باغ‌ِ کاران یاد باد

رازِ حافظ بعد از این ناگفته ماند
ای دریغا رازداران یاد باد

شاهنامه فردوسی - پادشاهى طهمورث ديوبند سى سال بود

حافظ, حافظ شیرازی, دیوان حافظ, دیوان حافظ شیرازی, روز وصل دوستداران یاد باد, شعر, شعر پارسی, شعر حافظ, شعر فارسی, غزل, غزل حافظ, غزلیات دیوان حافظ, فال حافظ

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

گر قابل ملال نیم، شاد کن مرا
ویران اگر نمی‌کنی آباد کن مرا
«صائب تبریزی»

دیوان حافظ – آن ترک پری چهره که دوش از بر ما رفت

دیوان حافظ – تنت به ناز طبیبان نیازمند مباد

دیوان حافظ – دلم جز مهر مه‌رویان طریقی بر نمی‌گیرد

دیوان حافظ – خمی که ابروی شوخ تو در کمان انداخت

دیوان حافظ – درد ما را نیست درمان الغیاث

دیوان حافظ – صوفی نهاد دام و سر حقه باز کرد

دیوان حافظ – عکس روی تو چو در آینه جام افتاد

دیوان حافظ – دیر است که دل‌دار پیامی نفرستاد

شاهنامه فردوسی – آگاهى يافتن زال از مرگ نوذر

شاهنامه فردوسی – پاسخ دادن زال موبدان را

شاهنامه فردوسی – پاسخ شاه مازندران به كاوس

شاهنامه فردوسی – آگه شدن منوچهر از كار سام و زال زر

شاهنامه فردوسی – كشته شدن سيامك بر دست ديو

شاهنامه فردوسی – داستان فريدون با كارگزار ضحاك

شاهنامه فردوسی – رفتن سام به جنگ مهراب

شاهنامه فردوسی – آفرینش آفتاب

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

ارغشتک

(اَ غُ تَ) (اِ.)
۱- نوعی بازی دختران و آن چنان است که بر سر دو پا نشینند و کف‌های دست‌ها را بر سر زانوها مالند و چیزهایی گویند و همچنان نشسته بر سر پاها برجهند و کف‌های دست‌ها را بر هم زنند.
۲- آوازی که با سودن انگشتان به یکدیگر برآورند برای نشان دادن خوشحالی و شادمانی، بشکن، انگشتک.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.