دوش آگهی ز یارِ سفر کرده داد باد
من نیز دل به باد دهم، هر چه باد باد
کارم بدان رسید که همرازِ خود کنم
هر شام برق لامِع و هر بامداد باد
در چینِ طرهٔ تو دل بی حِفاظِ من
هرگز نگفت مسکنِ مألوف یاد باد
امروز قدرِ پندِ عزیزان شناختم
یا رب روانِ ناصحِ ما از تو شاد باد
خون شد دلم به یادِ تو هر گَه که در چمن
بندِ قبایِ غنچهٔ گل میگشاد باد
از دست رفته بود وجودِ ضعیفِ من
صبحم به بویِ وصلِ تو جان باز داد، باد
حافظ نهادِ نیکِ تو کامت بر آورد
جانها فدایِ مردمِ نیکو نهاد باد
نمی توان غم دل را به خنده بیرون کرد
ز خنده رویی گل تلخی از گلاب نرفت
«صائب تبربزی»
(کُ نِ) [ تر. ] (اِ.) تعظیم کردن، سر فرود آوردن در برابر بزرگان.
(کُ رَ) (اِ.) نک کرند.
(کَ رَ) (اِ.)
۱- چرک.
۲- پینه.
(کُ رِ) [ ع. کره ] (اِ.) هر جسم گرد.
(کَ رِ) (اِ.) چربی ای که از ماست و دوغ و خامه گرفته میشود.
(کُ رُِ) (اِ.)
۱- بچه چهارپایان.
۲- کودک، فرزند (به لحن تحقیر).
(کُ رْ) [ ع. ]
۱- (مص م.) ناپسند داشتن.
۲- (اِمص.) کراهت، نفرت.
(کَ رَ یا رِ) (اِ.) خانه عنکبوت.
(کُ رِّ. کَ دَ) (مص ل.) کنایه از: زیاد شدن چیزی.
(کِ یا کَ) (اِ.) دندان فرسوده و کرم خورده.
(کِ رَ) (اِ.) زورق، کشتی کوچک.
(کَ) (اِ.) = کره. کری: پرده سفیدی که عنکبوت سازد و در آن تخم کند و بچه برآرد.
(کُ) [ ع. ] جِ کرب.
(کَ یّ) [ ع. ] (اِ.) فرشته مقرب درگاه. ج. کروبیون.
(کَ یّ) [ ع. ] (اِ.) کروبی. فرشتگان مقرب درگاه.
(کَ یُّ) [ ع. ] (اِ.) جِ کروبی. فرشتگان مقرب درگاه.
(کُ) (ص.) فربه، چاق.
(کُ) [ هند. ] (اِ.) عدد بسیار زیاد، پانصد هزار.
(کُ) (اِ.) شادی، نشاط.
(کُ ش) [ فر. ] (اِ.) نوعی پرانتز به شکل ] [، قلاب (فره).
