دوش آگهی ز یارِ سفر کرده داد باد
من نیز دل به باد دهم، هر چه باد باد
کارم بدان رسید که همرازِ خود کنم
هر شام برق لامِع و هر بامداد باد
در چینِ طرهٔ تو دل بی حِفاظِ من
هرگز نگفت مسکنِ مألوف یاد باد
امروز قدرِ پندِ عزیزان شناختم
یا رب روانِ ناصحِ ما از تو شاد باد
خون شد دلم به یادِ تو هر گَه که در چمن
بندِ قبایِ غنچهٔ گل میگشاد باد
از دست رفته بود وجودِ ضعیفِ من
صبحم به بویِ وصلِ تو جان باز داد، باد
حافظ نهادِ نیکِ تو کامت بر آورد
جانها فدایِ مردمِ نیکو نهاد باد
دلم خزانه اسرار بود و دست قضا
درش ببست و کلیدش به دلستانی داد
«حافظ»
(کَ حّ) [ ع. ] (ص. اِ.)
۱- سرمه کننده.
۲- چشم پزشک.
(کُ) [ ع. ] (اِ.)
۱- سنگ سرمه.
۲- سرمه چشم.
۳- هرچه در چشم کشند برای شفای چشم.
(کُ لُ لْ جَ هِ) [ ع. ] (اِمر.) سرمه آمیخته با مروارید ساییده شده.
(کُ حْ لْ) [ ع - فا. ] (اِمر.) سرمه دان.
(کُ) (اِ.)
۱- نام عام اکثر بندپایان (خصوصاً رده حشرات و عنکبوتیان و هزارپایان و کرمها).
۲- کرم.
(کَ یا کُ یا کِ) (اِ.) لولو، بچه ترسان.
(کُ) [ انگ. ] (اِ.) علایم اختیاری به منظور اختصار، شناسه، رمز (فره).
(کَ) (اِ.) خانه.
(کَ دّ) [ ع. ] (مص ل.) کوشش کردن، رنج بردن در کار.
(کُ دِ) [ فر. ] (اِ.) یکی از آلکائیدهایی است که از تریاک به دست آورند و دارای خواصی شبیه مرفین است.
(کُ) [ په. ] (حر.) از ادات پرسش.
(کُ) از صفتهای پرسشی به معنای کدام، کدامیک.
(کَ) (ص مر.) بانوی منزل، زن خانه دار.
(کَ خُ) (ص مر.)
۱- بزرگ ده، رییس.
۲- مرد زن گرفته و عروسی کرده.
(~. مَ نِ) (حامص.) (عا.) حل اختلاف و درگیری با حکمیت بزرگترها.
(کَ دِ) [ ع. ] (ص ل.) تیره، تیرگی.
(کَ رَ) [ ع. ] (اِمص.) تیرگی رنگ، تیرگی.
(کُ دَ) (اِ.) نوعی پارچه نخی.
(کُ دَ) (اِ.) نک کدین.
(کَ دِ) (اِ.) پسوندی است که در آخر بعضی واژهها معنای جا و مکان میدهد.
