دوستان دخترِ رَز توبه ز مستوری کرد
شد سویِ محتسب و کار به دستوری کرد
آمد از پرده به مجلس عَرَقَش پاک کنید
تا نگویند حریفان که چرا دوری کرد
مژدگانی بده ای دل که دگر مطربِ عشق
راهِ مستانه زد و چارهٔ مخموری کرد
نه به هفت آب، که رنگش به صد آتش نرود
آن چه با خرقهٔ زاهد، مِی انگوری کرد
غنچهٔ گُلبُنِ وصلم ز نسیمش بِشِکُفت
مرغ خوشخوان طرب از برگِ گلِ سوری کرد
حافظ افتادگی از دست مده زان که حسود
عِرض و مال و دل و دین در سرِ مغروری کرد
می‌گشتم اندر آن چمن و باغ دم به دم
می‌کردم اندر آن گل و بلبل تاملی
«حافظ»
(تَ) [ ع. ] (مص ل.)
۱- درجه به درجه پیش رفتن.
۲- آهسته آهسته کاری را انجام دادن.
(تَ) [ ع. ] (مص م.) درس دادن.
(تَ دَ فُّ) [ ع. ] (مص ل.) جهیدن آب، روان گشتن آب با سرعت و فشار.
(تَ) [ ع. ] (مص م.) به خاک سپردن، دفن کردن.
(تَ) [ ع. ] (مص ل.) دقت کردن، دقیق شدن در کاری.
(تَ دَ لِّ) [ ع. ] (مص ل.)
۱- بسیار نزدیک شدن.
۲- فروتنی کردن.
(تَ) [ ع. ] (مص م.)
۱- فریب دادن.
۲- پنهان کردن عیب کسی.
(تَ) [ ع. ] (مص م.) هلاک کردن.
(تَ دَ نّ) [ ع. ] (مص ل.)
۱- نزدیک آمدن.
۲- پایین آمدن، پست شدن.
(تَ) [ ع. ]
۱- (مص م.) شوخگین کردن، به چرک آلودن، ریمناک کردن.
۲- (اِمص.) شوخگینی، چرکینی ؛ ج. تدنیسات.
(تَ) [ ع. ] (مص م.) چرب کردن، روغن مالی کردن.
(تَ) [ ع. ] (مص م.) گرد کردن، درست کردن.
(تَ) [ ع. ]
۱- (مص م.) فراهم آوردن.
۲- تألیف کردن.
۳- (اِمص.) گردآوری.
۴- تألیف.
(تَ دَ یُّ) [ ع. ] (مص ل.) دین داشتن.
(تَ ذَ ذُ) [ ع. ] (مص ل.) دو دل شدن، مردد بودن.
(تَ) (اِ.) قرقاول.
(تَ ذَ لُّ) [ ع. ] (مص ل.) خواری نمودن، فروتنی کردن.
(تَ) [ ع. ] (مص م.) خوار کردن.
(تَ) [ ع. ] (مص م.) دنباله دار کردن.
(تَ) [ ع. ] (مص م.) زر گرفتن، زراندود کردن.
