دوستان دخترِ رَز توبه ز مستوری کرد
شد سویِ محتسب و کار به دستوری کرد
آمد از پرده به مجلس عَرَقَش پاک کنید
تا نگویند حریفان که چرا دوری کرد
مژدگانی بده ای دل که دگر مطربِ عشق
راهِ مستانه زد و چارهٔ مخموری کرد
نه به هفت آب، که رنگش به صد آتش نرود
آن چه با خرقهٔ زاهد، مِی انگوری کرد
غنچهٔ گُلبُنِ وصلم ز نسیمش بِشِکُفت
مرغ خوشخوان طرب از برگِ گلِ سوری کرد
حافظ افتادگی از دست مده زان که حسود
عِرض و مال و دل و دین در سرِ مغروری کرد
ماییم و سینه‌ای که بود آشیان آه
ماییم و دیده‌ای که بود آشنای اشک
«رهی معیری»
(تَ) [ ع. ] (مص م.) ترسانیدن.
(تَ خَ یُّ) [ ع. ] (مص م.) برگزیدن، انتخاب کردن.
(تَ خَ یُّ) [ ع. ] (مص ل.) خیال کردن، پنداشتن.
(تَ) [ ع. ] (مص م.)
۱- برتری دادن.
۲- حق انتخاب دادن.
(تَ) [ ع. ] (مص م.) به خیال افکندن.
(تَ) [ ع. ] (مص. اِ.) جِ تدبر.
۱- اندیشه‌ها.
۲- پایان بینی‌ها.
(تَ خُ) [ ع. ] (مص ل.)
۱- درهم شدن.
۲- درهم خوردن.
(تَ رُ) [ ع. ] (مص م.)
۱- فراهم کردن.
۲- تلافی کردن.
(تَ) [ ع. ] (مص ل.)
۱- یکدیگر را خواندن.
۲- با هم دعوا کردن.
(~ِ مَ) [ ع. ] (مص ل.) از یک معنی پی به معنی دیگر بردن.
(تَ فُ) [ ع. ] (مص م.)
۱- دفاع کردن.
۲- یکدیگر را پس زدن.
(تَ وُ) [ ع. ] (مص ل.) دست به دست شدن، رایج شدن.
(تَ) [ ع. ] (مص م.) درمان کردن، معالجه کردن.
(تَ دَ بُّ) [ ع. ] (مص ل.) اندیشه کردن.
(تَ) [ ع. ]
۱- (مص م.) به پایان کاری اندیشیدن.
۲- اندیشیدن.
۳- مشورت کردن.
۴- (اِمص.) پایان بینی.
۵- شور، مشورت.
(تَ دَ ثُّ) [ ع. ] (مص م.) خود را در جامه پیچیدن.
(تَ) [ ع. ] (مص م.) دود کردن، کشیدن سیگار و مانند آن.
(تَ دَ رُّ) [ ع. ] (مص ل.)
۱- بار آمدن، خو گرفتن.
۲- آمیختن.
(تَ دَ رُّ) [ ع. ] (مص ل.) اندک اندک و آهسته آهسته پیش رفتن.
(تَ) [ ع. ] (مص م.)
۱- بار آوردن، خو گرفتن.
۲- آموزانیدن، آموختن.
