دوستان دخترِ رَز توبه ز مستوری کرد
شد سویِ محتسب و کار به دستوری کرد
آمد از پرده به مجلس عَرَقَش پاک کنید
تا نگویند حریفان که چرا دوری کرد
مژدگانی بده ای دل که دگر مطربِ عشق
راهِ مستانه زد و چارهٔ مخموری کرد
نه به هفت آب، که رنگش به صد آتش نرود
آن چه با خرقهٔ زاهد، مِی انگوری کرد
غنچهٔ گُلبُنِ وصلم ز نسیمش بِشِکُفت
مرغ خوشخوان طرب از برگِ گلِ سوری کرد
حافظ افتادگی از دست مده زان که حسود
عِرض و مال و دل و دین در سرِ مغروری کرد
از وی همه مستی و غرور است و تکبر
وز ما همه بیچارگی و عجز و نیاز است
«حافظ»
(تَ بَ) (ص. اِ.) تباه.
(تَ) (اِ.)
۱- طبل کوچک.
۲- دف، دایره.
(تَ) [ ع. ] (مص م.) باب باب کردن کتاب و نوشته، تقسیم کردن کتاب به فصول.
(تَ) [ ع. ] (مص م.)
۱- خاموش کردن، زبان بند کردن.
۲- زدن کسی را به شمشیر و چوب دستی.
۳- پیش آمدن کسی را به مکروه.
۴- غلبه کردن به حجت.
(تَ) [ ع. ] (مص ل.) زود برخاستن، پگاه برخاستن.
(تِ) [ ع. ] (مص ل.) روشن کردن، آشکار ساختن معنی.
(تَ رِ) (اِ.) دهل، کوس، طبل دو سر.
(~. زَ) (ص فا.) نوازنده تبیره.
(تَ بَ یُّ) [ ع. ]
۱- (مص ل.) بجای آوردن، شناختن.
۲- هویدا شدن، پیدا گشتن.
۳- (مص م.) پیدا کردن، آشکار کردن.
(تَ) [ ع. ] (مص م.)
۱- سفید کردن.
۲- پاکنویس کردن.
(تَ) [ ع. ] (مص م.)
۱- بیان کردن.
۲- روشن کردن، توضیح.
(تَ بُ) [ ع. ] (مص ل.) پیاپی شدن.
(تُ چَ) (اِ.) نوعی تیر که پیکان ویژه‌ای دارد.
(تَ تَ بُّ) [ ع. ] (مص ل.)
۱- در پی رفتن، جستجو کردن.
۲- تحقیق کردن.
(تَ رَ) (اِ.) = تتره: شوخی، مسخرگی.
(تُ یا تَ) (اِ.) سماق.
(تُ تُ) (اِ.) چادر، پرده بزرگ.
(تُ) [ تر. ] (اِ.) نوعی آش که با آرد گندم می‌پزند.
(تَ تِ مِّ) [ ع. تتمه ] (اِ.) باقی مانده از چیزی.
(تَ) [ ع. ] (مص م.)
۱- خشک کردن گوشت پاره پاره.
۲- خشک کردن خرما.
