دوستان دخترِ رَز توبه ز مستوری کرد
شد سویِ محتسب و کار به دستوری کرد
آمد از پرده به مجلس عَرَقَش پاک کنید
تا نگویند حریفان که چرا دوری کرد
مژدگانی بده ای دل که دگر مطربِ عشق
راهِ مستانه زد و چارهٔ مخموری کرد
نه به هفت آب، که رنگش به صد آتش نرود
آن چه با خرقهٔ زاهد، مِی انگوری کرد
غنچهٔ گُلبُنِ وصلم ز نسیمش بِشِکُفت
مرغ خوشخوان طرب از برگِ گلِ سوری کرد
حافظ افتادگی از دست مده زان که حسود
عِرض و مال و دل و دین در سرِ مغروری کرد
شعر خونبار من ای باد بدان یار رسان
که ز مژگان سیه بر رگ جان زد نیشم
«حافظ»
(تَ أَ لِّ) [ ع. ]
۱- (مص ل.) پرستیدن.
۲- خدا شدن، الاهیت را به خود بستن.
۳- (اِمص.) خداپرستی.
۴- پارسایی.
(تَ) [ ع. ] (مص م.)
۱- فراهم آوردن، گرد آوردن.
۲- نوشتن کتاب.
(~. کَ دَ) [ ع - فا. ] (مص م.) نوشتن کتاب.
(تَ أَ مُّ) [ ع. ] (مص ل.) فرمان راندن.
(تَ أَ مُّ) [ ع. ] (مص ل.) نیک نگریستن، اندیشه کردن.
(~. کَ دَ) [ ع - فا. ] (مص ل.) درنگ کردن.
(تَ) [ ع. ] (مص م.) به امارت گماردن، امیر کردن.
(تَ) [ ع. ] (مص م.) امیدوار ساختن، آرزومند کردن.
(تَ) [ ع. ] (مص م.)
۱- ایمن کردن، آرام دادن.
۲- حفظ کردن.
(تَ) [ ع. ] (اِ.) جِ تأمین. شعبه‌ای در اداره شهربانی در گذشته، که امروزه به نام آگاهی معروف است.
(تَ أَ نُّ) [ ع. ] (مص ل.) انس گرفتن، خوی گرفتن.
(تَ أَ نُّ) [ ع. ] (مص ل.)
۱- دقت زیاد در کاری.
۲- از روی حکمت کاری را انجام دادن.
(تَ أَ نِّ) [ ع. ] (مص ل.)
۱- درنگ کردن.
۲- سستی کردن، تأخیر کردن.
(تَ) [ ع. ] (مص م.)
۱- علامت مؤنث به کلمه عربی ملحق کردن.
۲- مؤنث خواندن.
۳- مادگی.
(تَ) [ ع. ] (مص م.) دمساز کردن، انس دادن.
(تَ أَ هُّ) [ ع. ] (مص ل.) آماده شدن، تهیه دیدن.
(تَ أَ هُّ) [ ع. ] (مص ل.) زن گرفتن، ازدواج.
(تَ) [ ع. ] (مص م.) ارزانی داشتن، سزاوار شمردن، سزاوار کردن.
(تَ) [ ع. ]
۱- (مص م.) بازگردانیدن.
۲- تفسیر کردن، بیان کردن.
۳- (اِمص.) شرح و بیان کلمه یا کلام به طوری که غیر از ظاهر آن باشد، تعبیر. ج. تأویلات.
(تَ أَ کُّ) (مص ل.) استوار شدن، محکم شدن.
