دوستان دخترِ رَز توبه ز مستوری کرد
شد سویِ محتسب و کار به دستوری کرد
آمد از پرده به مجلس عَرَقَش پاک کنید
تا نگویند حریفان که چرا دوری کرد
مژدگانی بده ای دل که دگر مطربِ عشق
راهِ مستانه زد و چارهٔ مخموری کرد
نه به هفت آب، که رنگش به صد آتش نرود
آن چه با خرقهٔ زاهد، مِی انگوری کرد
غنچهٔ گُلبُنِ وصلم ز نسیمش بِشِکُفت
مرغ خوشخوان طرب از برگِ گلِ سوری کرد
حافظ افتادگی از دست مده زان که حسود
عِرض و مال و دل و دین در سرِ مغروری کرد
شیر هم شیر بود گرچه به زنجیر بود
نبَرَد بند و قلاده شرف شیر ژیان
«فرخی سیستانی»
(تَ) [ ع. ] (مص م.)
۱- اثر کردن.
۲- نفوذ کردن ج. تَأثیرات.
(تَ) [ ع. ] (مص م.) با اصل و استوار کردن.
(تَ) [ ع. ] (مص م.) کسی را به گناه نسبت دادن.
(تَ) [ ع. ] (مص م.) مهلت دادن.
(تَ أَ حُّ) [ ع. ] (مص ل.) یگانه شدن، یکی شدن.
(تَ أَ خُّ) [ ع. ] (مص ل.) پس ماندن، عقب افتادن.
(تَ أَ خّ) [ ع. ] (مص ل.) برادری کردن دو گروه با هم.
(تَ) [ ع. ] (مص م.)
۱- دیر کردن.
۲- دیر آمدن.
۳- (اِمص.) دیرکرد.
(تَ أَدُّ) [ ع. ] (مص ل.)
۱- فرهنگ آموختن.
۲- باادب شدن.
(تَ) [ ع. ] (مص م.)
۱- تربیت کردن.
۲- تنبیه کردن.
(تَ یِ) [ ع. تأدیه ]
۱- (مص م.) گزاردن، پرداختن.
۲- (اِمص.) پرداخت.
(تَ أَ ذُّ) [ ع. ] (مص م.) آگاهانیدن، آگاه کردن.
(تَ أَ ذّ) [ ع. ] (مص ل.) آزرده شدن، آزار دیدن.
(زِ) (اِمص.) تاختن، یورش.
(تَ أَ سُُ) [ ع. ] (مص ل.) دریغ خوردن، اندوه خوردن.
(تَ أَ سّ) [ ع. ] (مص ل.) پیروی کردن، اقتدا کردن.
(تَ) [ ع. ]
۱- (مص م.) بنیاد نهادن.
۲- (اِمص.) بنیانگذاری.
(تَ أَ صُّ) [ ع. ] (مص ل.) با اصل گردیدن، ثابت و راسخ شدن.
(تَ أَ لُّ) [ ع. ] (مص ل.) دوست شدن، الفت یافتن، دمساز شدن.
(تَ أَ لُّ) [ ع. ] (مص ل.) اندوهگین شدن، دردمندی نمودن.
