دوستان دخترِ رَز توبه ز مستوری کرد
شد سویِ محتسب و کار به دستوری کرد
آمد از پرده به مجلس عَرَقَش پاک کنید
تا نگویند حریفان که چرا دوری کرد
مژدگانی بده ای دل که دگر مطربِ عشق
راهِ مستانه زد و چارهٔ مخموری کرد
نه به هفت آب، که رنگش به صد آتش نرود
آن چه با خرقهٔ زاهد، مِی انگوری کرد
غنچهٔ گُلبُنِ وصلم ز نسیمش بِشِکُفت
مرغ خوشخوان طرب از برگِ گلِ سوری کرد
حافظ افتادگی از دست مده زان که حسود
عِرض و مال و دل و دین در سرِ مغروری کرد
من شکسته بدحال زندگی یابم
در آن زمان که به تیغ غمت شوم مقتول
«حافظ»
(~.) (حامص.) ولخرجی، اسراف.
(دَ) (اِمر.)
۱- نانخورش.
۲- جایی که در آن نانخورش زیاد باشد.
(ص مر.) مغرور.
(ص مر.)۱ - متکبر، بانخوت، گردنکش.
۲- سبکسر، بی وقار.
(حامص.) تکبر، نخوت.
(دِ سَ) (اِمر.)
۱- آه.
۲- آسیب، گزند.
(سَ) (اِ.)
۱- ابزاری برای اندازه گیری شدت و سرعت باد.
۲- کنایه: از: بیهوده کار، یاوه گو.
(ش ِ کَ) (اِمر.) دارویی که نفخ شکم بنشاند.
(غَ) (اِمر.)
۱- رهگذر باد، بادخن.
۲- خانه تابستانی.
(دِ) (اِ.)= بادنجان: گیاه یک ساله از تیره بادمجانیان دارای میوه‌ای با پوست ضخیم، بنفش تیره به شکل دراز یا کروی، پخته آن مصرف خوراکی دارد. باتنکان و بادنکان نیز گویند. ؛ ~دورِ قاب چین کنایه از: آدم ...
(نَ یا نِ یا نُ) (اِمر.) وسیله‌ای برای تعیین جهت وزش باد.
(دِ) [ په. ] (اِ.)
۱- شراب، می.
۲- نوا و آهنگی از موسیقی قدیم.
(~.) (اِ. ص.) باده بسیار قوی.
(~.) (حامص.) شراب خواری، میخواری.
(~. پُ خْ تِ) (اِ. ص.) شرابی که جوشیده باشد و دو سوم آن تبخیر شده، یک سوم آن بماند. در عربی مثلث گویند.
(~. پَ رَ) (ص فا.) شرابخوار.
(~. پَ رَ) (حامص.) شراب - خواری.
(~. پِ)(ص فا.)شرابخوار، می خوار.
(~. گُ) (اِفا.) می‌خوار، شراب - خوار.
(~.) (حامص.) شراب خواری، میخواری.
