در دیر مغان آمد، یارم قدحی در دست
در دیرِ مغان آمد، یارم قدحی در دست
مست از می و میخواران از نرگسِ مستش مست
در نعلِ سمندِ او شکلِ مهِ نو پیدا
وز قدِ بلندِ او بالایِ صنوبر، پست
آخر به چه گویم هست از خود خبرم، چون نیست
وز بَهرِ چه گویم نیست با وی نظرم، چون هست
شمعِ دلِ دمسازم، بنشست چو او برخاست
و افغان ز نظربازان، برخاست چو او بنشست
گر غالیه خوش بو شد، در گیسویِ او پیچید
ور وَسمه کمانکش گشت، در ابروی او پیوست
بازآی که بازآید عمرِ شدهٔ حافظ
هرچند که ناید باز، تیری که بِشُد از شست
(~.) [ یو. ] (اِ.) نژاده سالاری، حکومت اشراف و اعیان (در فلسفه سیاسی یونان به معنای حکومت کسانی بود که از لحاظ کمال انسانی از دیگران برترند).
(اِ.) دلسردی، نفرت، کینه.
[ په. ] (اِ.)
۱- حرص، طمع، زیاده جویی.
۲- آرزو.
[ په. ] (ص.)
۱- رها، وارسته.
۲- بی قید و بند.
۳- نوعی ماهی استخوانی که گوشت قرمز و چرب دارد و بزرگی آن تا یک متر می‌رسد.
۴- درختی است از خانواده نارونان.
۵- آن که بنده کسی نباشد. مق بنده، عبد.
۶- ...
(مَ)(ص مر.)۱ - جوانمرد.
۲- اصیل، نجیب.
۳- ایرانی.
(دِ) [ په. ] (ص.)
۱- اصیل، نجیب.
۲- ر ه ا.
۳- فروتن.
۴- فارغ.
۵- سَبُک.
۶- وارسته.
۷- ایرانی.
(ص مر.)
۱- با خوی آزادان.
۲- نوایی است در موسیقی قدیم.
(دِ) (اِ.) ایرانیان.
(دَ یا دِ) [ په. ] (حامص.)
۱- حریت، جوانمردی.
۲- نجابت، اصالت.
۳- آسایش، آسودگی.
[ په. ] (حامص.)
۱- آزادگی.
۲- آزاده بودن.
۳- رهایی، خلاص.
۴- شادی خرمی.
۵- استراحت، آرامش.
۶- جدایی، دوری.
۷- شکر، سپاس.
(بَ) (ص.) کوشنده و تلاش گر برای به دست آوردن آزادی.
(خا)(ص فا.)آزادی طلب، دوستدار آز ادی، طرفدار آزادی.
[ په. ] (اِ.)
۱- رنج، عذاب.
۲- بیماری، مرض.
(تَ خِ یا خَ) (اِمر.) یرقان، زردی.
(دَ) [ په. ] (مص م.) رنجاندن، آسیب رسانیدن.
(رَ دِ) (ص فا.) آزاردهنده، موذی.
(دَ)
۱- (مص ل.) آزرده شدن.
۲- (مص م.) آزرده کردن.
[ ع. ] (اِ.) جِ ازل.
(ص فا.) حریص، طماع.
(زَ) (اِ.) زگیل، بالو، واژو.
