در دیر مغان آمد، یارم قدحی در دست
در دیرِ مغان آمد، یارم قدحی در دست
مست از می و میخواران از نرگسِ مستش مست
در نعلِ سمندِ او شکلِ مهِ نو پیدا
وز قدِ بلندِ او بالایِ صنوبر، پست
آخر به چه گویم هست از خود خبرم، چون نیست
وز بَهرِ چه گویم نیست با وی نظرم، چون هست
شمعِ دلِ دمسازم، بنشست چو او برخاست
و افغان ز نظربازان، برخاست چو او بنشست
گر غالیه خوش بو شد، در گیسویِ او پیچید
ور وَسمه کمانکش گشت، در ابروی او پیوست
بازآی که بازآید عمرِ شدهٔ حافظ
هرچند که ناید باز، تیری که بِشُد از شست
(کَ) (اِ.) یکی از انواع ماهی‌ها که در سال‌های اخیر در بحر خزر به تکثیر آن پرداخته‌اند.
(کَ لَ) [ ع. کفاله ] (مص ل.) به عهده گرفتن کاری به جای کسی.
(کَ نِ) (اِ.) بچه‌ای که نارس از شکم مادر بیفتد.
(کَ دَ) (مص م.) شکافتن، ترکانیدن.
(کِ یَ) [ ع. کفایه ] (مص ل.) بس بودن، بس شدن.
(~. تَ) [ ع - فا. ] (مص ل.) بس بودن، بس شدن.
(~. کَ دَ) [ ع - فا. ] (مص ل.) به اندازه بودن.
(کِ) [ ع. کفائی ] (ص نسب.) منسوب به کفایت. ؛ واجب ~ امری واجب که چون یک تن آن را انجام دهد، اجرای آن از عهده دیگران ساقط شود. مق واجب عینی.
(کِ) (اِ.) کتف، شانه، سردوش.
(کَ) (اِ.) جانوری است درنده و مرده خوار و قوی جثه شبیه سگ.
(کَ تَ) (اِ.) کبوتر.
(کَ تَ) (مص م.) شکافتن، چاک زدن، باز کردن.
(کُ تَ یا تِ) (اِمف) شکفته.
(کَ تَ یا تِ) (اِمف) = کافته: از هم باز کرده، شکافته.
(~.) (اِمف.) = کوفته: کوبیده.
(کَ تَ یا تِ) (حامص.) شکافتگی، ترکیدگی.
(کَ) (اِ.) کف صابون، کف شیر، کف آب دهن.
(کُ) [ ع. ] (اِمص.) بی دینی، ناسپاسی. ؛~ کسی ~بالا آمدن کنایه از: برآشفتن، خشم کسی انگیخته شدن.
(کَ فَ) [ ع. ] (اِ.) قریه و آن در اسماء امکنه آید.
(کُ) (اِ.) قیر.
