در دیر مغان آمد، یارم قدحی در دست
در دیرِ مغان آمد، یارم قدحی در دست
مست از می و میخواران از نرگسِ مستش مست
در نعلِ سمندِ او شکلِ مهِ نو پیدا
وز قدِ بلندِ او بالایِ صنوبر، پست
آخر به چه گویم هست از خود خبرم، چون نیست
وز بَهرِ چه گویم نیست با وی نظرم، چون هست
شمعِ دلِ دمسازم، بنشست چو او برخاست
و افغان ز نظربازان، برخاست چو او بنشست
گر غالیه خوش بو شد، در گیسویِ او پیچید
ور وَسمه کمانکش گشت، در ابروی او پیوست
بازآی که بازآید عمرِ شدهٔ حافظ
هرچند که ناید باز، تیری که بِشُد از شست
(کِ) [ تر. ] (اِ.) پاسبانی، نگهبانی.
(کَ ظْ) [ ع. ] (مص م.) فرو خوردن خشم.
(کِ) [ ع. ] (اِ.) جِ کعب.
(کَ عْ) [ ع. ] (اِ.)
۱- بند استخوان، پاشنه پا.
۲- ریشه سوم هر عدد. ج. کعاب.
۳- طاس - بازی نرد.
(کَ بَ تَ) [ ع. ] (اِ.) تثنیه کعب به معنای دو طاس بازی نرد.
(کَ بِ) [ ع. کعبه ] (اِ.)
۱- هر خانه چهارگوشه، غرفه.
۲- خانه خدا، بیت الحرام.
(کَ) [ ع. ] (اِ.) سطح داخلی دست یا پا که تقریباً گود است. ج. کفوف. ؛ ~ دست خود را بو کردن کنایه از: علم غیب دانستن (بیشتر به صورت استفهام انکاری به کار رود).
(~.) [ ع. ] (مص م.) بازداشتن، منع کردن.
(~.) [ په. ] (اِ.)
۱- انبوهی از حباب -های ریز که به هنگام جوشیدن آب در آن به وجود می‌آید.
۲- حباب‌های ریز سفید رنگی که در اثر ترکیب مواد شوینده و آب پدید می‌آید. ؛ ~ به دهان ...
(کَ) [ ع - فا. ] (ص فا.) فال بین.
(کَ. رَ تَ) (مص م.) دزدیدن، با تردستی ربودن.
(کَ س) [ ع - فا ] (ص مر.) کنایه از: صاحب همتی که به سبب بخشش تهیدست شده.
(کَ کَ دَ) (مص ل.)
۱- تولید کف شدن.
۲- (عا.) عشقی شدن.
(کَ یا کِ) (اِ.) رنج، زحمت، سختی.
(کَ) [ ع. ] (اِ.)
۱- پاداش، جزا.
۲- نظیر، مانند.
(کُ) [ ع. کفاه ] جِ کافی. مردان کامل و فاضل.
(کُ فّ) [ ع. ] (ص.) جِ کافر.
(کَ فّ رِ) [ ع. کفاره ] (اِ.) صدقه، چیزی که با آن گناه را جبران کنند.
(کَ فّ) (ص. اِ.) آن که کفش دوزد و فروشد، کفشدوز.
(کَ) [ ع. ] (اِ.) آن اندازه روزی و قوت که انسان را بس باشد.
