در دیر مغان آمد، یارم قدحی در دست
در دیرِ مغان آمد، یارم قدحی در دست
مست از می و میخواران از نرگسِ مستش مست
در نعلِ سمندِ او شکلِ مهِ نو پیدا
وز قدِ بلندِ او بالایِ صنوبر، پست
آخر به چه گویم هست از خود خبرم، چون نیست
وز بَهرِ چه گویم نیست با وی نظرم، چون هست
شمعِ دلِ دمسازم، بنشست چو او برخاست
و افغان ز نظربازان، برخاست چو او بنشست
گر غالیه خوش بو شد، در گیسویِ او پیچید
ور وَسمه کمانکش گشت، در ابروی او پیوست
بازآی که بازآید عمرِ شدهٔ حافظ
هرچند که ناید باز، تیری که بِشُد از شست
به روز نیک کسان گفت تا تو غم نخوری
بسا کسا که به روز تو آرزومند است
«رودکی»
(تِ) [ فر. ] (اِ.) مشتری.
(اِ.) نک زوبین.
(ژَ یا ژِ) (اِ.) خارپشت.
(ژُ کِ) [ فر از انگ. ] (اِ.)
۱- از ورق‌های بازی که در هر دسته دو عدد وجود دارد و می‌توان آن را به جای هر ورق دیگر به کار برد.
۲- آن که در بین عده‌ای بهترین باشد.
۳- دلقک، ...
(کِ) [ فر. ] (اِ.) برگی از دسته ورق بازی که معمولاً روی آن تصویر دلقک دارد.
(یِ) [ فر. ] (اِ.) ماه هفتم از سال میلادی.
(یِ) (اِ.) نک ژویه.
(ژَ) (اِ.) سخنی که از روی خشم و غضب زیر لب گویند.
(ژَ رِ) (ص.) ستیزه کار، لجوج.
(ژُ) (اِ.) نک زغال.
(ژَ) (ص فا.) کسی که از روی خشم زیر لب با خود حرف بزند.
(ژَ) (ص.)
۱- بخیل.
۲- دزد.
(ژَ دَ) (مص ل.)
۱- غرولند کردن، زیر لب حرف زدن.
۲- از جا در رفتن.
(اِ.) آبگیر، آبدان.
(ص.)
۱- خشمگین.
۲- درنده.
(ص نسب.) تند و خشمناک.
(اِ.) آبگیر.
(لِ) [ فر. ] (اِ.) نام تجارتی خودتراش.
(لِ) [ فر. ] (اِ.) نوعی لباس بدون آستین جلو بسته شبیه بلوز.
(مْ سْ کْ) [ فر. ] (اِ.) ورزشی است به منظور پرورش و آماده سازی بدن برای نمایش حرکت‌های تعادلی و به کارگیری ابزاری چون پارالل، بارفیکس، خرک و...
