در دیر مغان آمد، یارم قدحی در دست
در دیرِ مغان آمد، یارم قدحی در دست
مست از می و میخواران از نرگسِ مستش مست
در نعلِ سمندِ او شکلِ مهِ نو پیدا
وز قدِ بلندِ او بالایِ صنوبر، پست
آخر به چه گویم هست از خود خبرم، چون نیست
وز بَهرِ چه گویم نیست با وی نظرم، چون هست
شمعِ دلِ دمسازم، بنشست چو او برخاست
و افغان ز نظربازان، برخاست چو او بنشست
گر غالیه خوش بو شد، در گیسویِ او پیچید
ور وَسمه کمانکش گشت، در ابروی او پیوست
بازآی که بازآید عمرِ شدهٔ حافظ
هرچند که ناید باز، تیری که بِشُد از شست
دگر ز جان من ای سیمبر چه می خواهی؟
ربوده‌ای دل زارم دگر چه می خواهی؟
«رهی معیری»
(ژَ) (اِ.) مخفف آژنگ، چین و چروک روی پوست بدن.
(ژَ) (اِ.) نک زنگوله.
(ژَ گُ لَ یا لِ) (اِ.) سمی که شکافدار باشد مانند سم آهو، گاو و گوسفند.
(ژِ) [ فر. ]
۱- (اِ.) نبوغ.
۲- (ص.) نابغه.
(ژُ) (اِ.) دریا.
(ئَ) [ فر. ] (اِ.) ماه ششم. از سال میلادی.
(ژُ) (اِ.) هر یک از شبکه‌ها یا سوراخ -هایی که برای تزیین در پارچه یا بافتنی ایجاد می‌کنند.
[ فر. ] (اِ.) دومین دوره از مزوزوئیک از دوران زمین شناسی که دریا کم عمق بوده و ماسه سنگ و سنگ‌های رستی رسوب کرده و لایه‌های ذغال سنگ پدید آمده‌است. در دریاها و خشکی‌ها و هوا خزندگان بسیار وجود ...
(ژُ) [ فر. ] (اِ.)
۱- روزنامه.
۲- مجله مخصوصِ مُ د لباس.
(~.) [ فر. ] (ص مر.) روزنامه - نگار.
(~.) [ فر. ] (اِمر.) روزنامه نگاری.
[ فر. ] (اِ.) هیئت منصفه.
(اِ.)
۱- چین و شکن.
۲- (ص.) ژولیده، پریشان.
(دَ) (مص م.) آشفته کردن.
(لِ یا لَ) (اِ.) چکاوک.
(لَ) (اِ.) پرنده‌ای خوش آواز شبیه چکاوک.
(دَ) (مص ل.) پریشان شدن.
(دِ) (ص مف.) پریشان.
(ژُ) (اِ.) بت، صنم.
(پُ) [ فر. ] (اِ.) دامن کوتاه، پاچین (زنان).
