خوابِ آن نرگسِ فَتّانِ تو، بی چیزی نیست
تابِ آن زلفِ پریشانِ تو، بی چیزی نیست
از لبت شیر روان بود که من میگفتم
این شکر گِردِ نمکدانِ تو، بی چیزی نیست
جان درازیِ تو بادا که یقین میدانم
در کمان ناوَک مژگانِ تو، بی چیزی نیست
مبتلایی به غمِ محنت و اندوهِ فراق
ای دل این ناله و افغان تو، بی چیزی نیست
دوش، باد از سرِ کویش به گلستان بگذشت
ای گل این چاکِ گریبانِ تو، بی چیزی نیست
دردِ عشق ار چه دل از خلق نهان میدارد
حافظ این دیدهٔ گریانِ تو، بی چیزی نیست
نیست امید صلاحی ز فساد حافظ
چون که تقدیر چنین است چه تدبیر کنم
«حافظ»
(اِ عَ) [ ع. اطاعه ] (مص م.)
۱- فرمان بردن، گردن نهادن.
۲- (اِمص.) فرمان بری.
( اُ ) [ تر. ] (اِ.) حجره، خانه.
(اِ لَ) [ ع. اطاله ] نک اطاله.
(اِ لِ) [ ع. اطاله ] (مص م.) دراز کردن، به درازا کشیدن.
(اَ طِ بّ) [ ع. ] (اِ.) جِ طبیب ؛ پزشکان.
( اَ ) [ ع. ] (اِ.) جِ طبع ؛ سرشتها، ذاتها.
(اَ) [ ع. ] (اِ.)
۱- جِ طَبَق.
۱- خوانها، خوانچهها.
۲- جِ طبقه ؛ مرتبهها.
( اِ ) [ ع. ] (مص م.)
۱- مطابقه کردن.
۲- برهم نهادن، جمع شدن برای کاری.
( اِ ) [ ع. ] (مص م.)
۱- نیک ستودن کسی را.
۲- تازه کردن.
( اِ ) [ ع. ]
۱- (مص م.) کسی را به طرب آوردن.
۲- (مص ل.) سرود گفتن.
( اِ ) [ ع. ] (مص م.) دور انداختن.
( اِ ) [ ع. ] (مص م.) کسی را طرد کردن.
(اِ طِّ) [ ع. ] (مص ل.) روان شدن کار، راست آمدن.
( اَ ) [ ع. ] (اِ.) جِ طرف ؛ کنارهها گوشهها، پیرامون.
(اَ رَ) [ ع. ] کر؛ اصم.
(اَ) [ ع. ] (ص.) کر، اصم.
( اِ ) [ ع. ] (مص م.) غذا دادن.
(اَ عِ مِ) [ ع. اطعمه ] (اِ.) جِ طعام ؛ غذاها.
( اِ ) [ ع. ] (مص م.) خاموش کردن. اطفال ( اَ ) [ ع. ] (اِ.) جِ طفل ؛ کودکان.
(اِ یِ یا یَ) [ ع. ] (ص نسب. اِمر.)آتش - نشانی، ادارهای که مأمور خاموش کردن آتش است.
