خَمِ زلفِ تو دامِ کفر و دین است
ز کارستانِ او یک شمه این است
جمالت مُعجِزِ حُسن است لیکن
حدیثِ غمزه‌ات سحرِ مبین است
ز چشمِ شوخِ تو جان کی توان برد؟
که دایم با کمان اندر کمین است
بر آن چشمِ سیه صد آفرین باد
که در عاشق کُشی سِحرآفرین است
عجب عِلمیست عِلم هیئت عشق
که چرخِ هشتمش، هفتم زمین است
تو پنداری که بدگو رفت و جان برد؟
حسابش با کرام الکاتبین است
مشو حافظ ز کیدِ زلفش ایمن
که دل برد و کنون در بندِ دین است
چون سیل درین دامن صحرای غریبی
غیر از کشش بحر دگر راهبرم نیست
«صائب تبریزی»
(~. قِ مَ) [ فا - ع. ] (ص مر.) گران بها، پرارزش. مق ارزان قیمت.
(~. مَ) (ص مر.) نک گران سر.
(~. یِ) (ص مر.) گران قدر، بلند - مرتبه.
(گِ) (ص مر.)
۱- کسی که بار سنگینی بر دوش دارد.
۲- درخت پُر میوه.
(~. بَ) (ص مر.) نفیس، باارزش، قیمتی.
(گِ. هُ تِ) [ فر. ] (اِمر.) مهمانخانه بزرگ و عالی شهر.
(~. یَ یا یِ) (ص مر.) نفیس، باارزش.
(گِ) (حامص.)
۱- بالا بودن نرخ و بها.
۲- دیدار شخصی که ناگوار و ناپسند باشد.
(گِ. کَ دَ) (مص ل.) سبب ملال بودن.
(گِ) [ فر. ] (اِ.) سنگ خارا.
(گِ) (اِمر.) مرکز ثقل.
(گِ) (اِ.) میل، رغبت، قصد.
(گِ وُ) [ فر. ] (اِ.)
۱- قطعه فلزی که برای چاپ تصویر یا دستخط در چاپ مسطح به کار می‌رود و نخست نوشته یا تصویر را به طریقه‌ای شبیه چاپ عکس بر روی این قطعه فلز ثبت می‌کنند.
۲- عکس چاپ ...
(~.) [ فر - فا. ] (ص فا.) کنده کار، حکاک، نقار.
(گِ یِ تَ) (مص ل.) متمایل شدن، گراییدن.
(گِ یِ) (اِمص.)
۱- میل و رغبت.
۲- قصد، اراده، آهنگ.
۳- سرپیچی، نافرمانی.
۴- سنجش، توزین.
(گِ یَ دِ) (ص فا.) مایل، متمایل.
(گِ دَ)
۱- (مص ل.) روی آوردن، میل کردن.
۲- قصد کردن، آهنگ کردن.
۳- (مص م.) سنجیدن، آزمودن.
(گَ) (اِ.) بیل گونه‌ای که زمین را با آن زیر و رو کنند.
(گَ) (اِ.) غربال.
