حُسن تو همیشه در فزون باد
رویت همه ساله لاله‌گون باد
اندر سرِ ما خیالِ عشقت
هر روز که باد در فزون باد
هر سرو که در چمن درآید
در خدمتِ قامتت نگون باد
چشمی که نه فتنهٔ تو باشد
چون گوهرِ اشک غرقِ خون باد
چشمِ تو ز بهرِ دلربایی
در کردنِ سحر ذوفنون باد
هر جا که دلیست در غمِ تو
بی صبر و قرار و بی سکون باد
قَدِّ همه دلبرانِ عالم
پیشِ الفِ قَدَت چو نون باد
هر دل که ز عشقِ توست خالی
از حلقهٔ وصلِ تو برون باد
لعلِ تو که هست جانِ حافظ
دور از لبِ مردمانِ دون باد
ماهی نتافت همچو تو از برج نیکویی
سروی نخاست چون قدت از جویبار حسن
«حافظ»
( اِ ) [ ع. ] (مص ل.)
۱- مهربانی کردن.
۲- ترسیدن.
(اَ شَ) [ ع. ] (ص تف.) دشوارتر، مشکل تر.
(اَ قَ) [ ع. ] (ص.)
۱- سرخ موی.
۲- اسبی که یال و دم آن سرخ باشد.
(اَ قا) [ ع. ] (ص تف.) بدبخت تر، دل سخت تر.
( اَ ) [ ع. ] (اِ.) جِ شقی ؛ سیه روزان، بدبختان.
(اَ شَ) [ ع. ] (ص.) مردی است که دست او شل باشد، آن که دستش معیوب و از کار افتاده باشد.
(اِ ش ِ) [ فر. ] (اِ.)
۱- امتیاز کارمند از نظر درجه و مقام اداری و دریافت حقوق، پایه، رتبه. (فره).
۲- رابطه میان اندازه واقعی چیزی با اندازه نقشه و نمودار آن، مقیاس. (فره).
(اَ شَ مّ) [ ع. ] (ص.) مرد خودپسند، خودبین.
(اِ مِ) [ ع. ]
۱- (مص ل.) بیزاری، نفرت داشتن.
۲- (اِمص.) اکراه، نفرت.
( اِ ) [ ع. ] (مص م.)
۱- بویانیدن.
۲- بو کردن.
(اَ مَ) [ ع. ] (ص تف.) شامل تر، فراگیرنده تر، ر سنده تر.
(~.) (ص.) نورس (خربزه و مانند آن) نوباوه.
(اَ شَ) (اِ.) جامه وارو، جامه‌ای که وارو به تن کرده باشند.
(~.) (اِ.) = آشنا:
۱- (اِ.) شنا، شناوری، آب ورزی.
۲- (ص فا.) شنا کننده، شناگر.
(اَ) (اِ.) گوهر گرانبها، گوهر گرانمایه.
(اَ نَ) [ ع. ] (ص تف.) زشت تر، ناهنجارتر، بدتر، قبیح تر، اشنع اعمال.
( اُ ) (اِ.) نوعی سیگار که به نام شهر اشنو (اشنویه آذربایجان) نامیده شده‌است.
(اُ س ِ) (اِمص.) عطسه.
(اِ) (مص م.)
۱- گواه گرفتن. گواه گردانیدن، گواه آوردن.
۲- در فقه حضور دو گواه عادل در طلاق و گوش دادن آنان به صیغه طلاق.
(اَ هَ) [ ع. ] (اِ.)
۱- سیاه و سپید، خاکستری رنگ.
۲- اسب خاکستری.
