به آبِ روشنِ می عارفی طهارت کرد
عَلَی الصَّباح، که میخانه را زیارت کرد
همین که ساغرِ زَرّینِ خور، نهان گردید
هِلال عید به دورِ قدح اشارت کرد
خوشا نماز و نیازِ کسی که از سرِ درد
به آبِ دیده و خونِ جگر طهارت کرد
امام خواجه، که بودش سرِ نمازِ دراز
به خونِ دخترِ رَز خرقه را قِصارت کرد
دلم ز حلقهٔ زلفش به جان خرید آشوب
چه سود دید ندانم که این تجارت کرد
اگر امامِ جماعت طلب کند امروز
خبر دهید که حافظ به می طهارت کرد
شهره شهر مشو تا ننهم سر در کوه
شور شیرین منما تا نکنی فرهادم
«حافظ»
[ ع. حالاً ] (ق.) اکنون، در این وقت.
(ق مر.) (عا.) مأخوذ از عربی به معنی به این زودی.
(لَ) [ ع. حاله ] (اِ.)
۱- چگونگی، وضع.
۲- خوشی، سرمستی.
۳- کیفیت نواختن قطعات موسیقی به شرط حفظ اصل آن.
۴- در نمایش تجسم افکار و احساسات به وسیله حرکات متناسب چهره و بدن.
۵- در عرفان، وجد، طرب.
(لِ) [ ع. ] (اِفا.) ماده و دوایی که زایل کننده و سترنده موی باشد مانند زرنیخ و نوره و سفید آب و خاکستر و غیره، حلاق.
(لِ) [ ع. ] (ص.) بسیار تیره.
(ق.) = حالا:
۱- همین که، به محض این که.
۲- آن گاه، آن زمان.
(~.) [ ع. ] (اِفا.) آراسته، مزین، متحلی.
(شُ دَ) [ ع - فا. ] (مص ل.) (عا.) فهمیدن، درک کردن.
(کَ دَ) [ ع - فا. ] (مص م.) (عا.) فهماندن، فهمانیدن.
(ق.) اکنون، حالا.
(مِ) [ ع. ] (اِفا.) ستاینده، ستایشگر.
(مِ) [ ع. ] (اِفا. ص.) ترش، ترش مزه.
(مِ) [ ع. ] (اِفا.)
۱- حمل کننده.
۲- آبستن.
۳- برای نوشتن نت، پنج خط افقی موازی را که به فاصله مساوی رسم شده باشد به کار می‌برند و نت را در روی خطوط و مابین آن‌ها می‌نویسند. مجموع این پنج خط ...
(مِ لِ) [ ع. حامله ] (اِفا.) مؤنث حامل. آبستن، زن باردار.
[ ع. ] (اِفا.) نگهبانی کننده، حمایت کننده.
[ ع. ] (اِ.)۱ - دکان.
۲- میکده. ج. حوانیت.
[ ع. ] (اِفا.) دربردارنده، شامل.
(کِ) [ ع. ] (اِ. ص. اِفا.)
۱- فرماندار، والی. ج. حکام.
۲- قاضی، داور.
۳- آن که بر دیگران حکومت کند. ؛~ شرع عالمی روحانی که بر امور شرعی مردم حکومت کند.
(کِ یَّ) [ ع. ] (مص جع.)
۱- حاکم بودن، مسلط بودن.
۲- اعمالی که دولت‌ها برای اعمال قدرت و حل مسایلی که به حفظ نظم عمومی وابسته‌است انجام دهند. ؛~ ِ ملی حقی است که سازمان ملل برای هر ...
[ ع. ] (اِفا.) حکایت کننده، بیان کننده.
