به آبِ روشنِ می عارفی طهارت کرد
عَلَی الصَّباح، که میخانه را زیارت کرد
همین که ساغرِ زَرّینِ خور، نهان گردید
هِلال عید به دورِ قدح اشارت کرد
خوشا نماز و نیازِ کسی که از سرِ درد
به آبِ دیده و خونِ جگر طهارت کرد
امام خواجه، که بودش سرِ نمازِ دراز
به خونِ دخترِ رَز خرقه را قِصارت کرد
دلم ز حلقهٔ زلفش به جان خرید آشوب
چه سود دید ندانم که این تجارت کرد
اگر امامِ جماعت طلب کند امروز
خبر دهید که حافظ به می طهارت کرد
ز کنج صومعه حافظ مجوی گوهر عشق
قدم برون نه اگر میل جست و جو داری
«حافظ»
(تَ) [ ع. ] (مص م.) دروغ شمردن، منکر شدن.
(تَ) [ ع. ] (مص م.)
۱- دوباره کردن.
۲- دوباره گفتن.
(تَ کَ رُّ) [ ع. ] (مص ل.) دوباره شدن.
(تَ کَ رُّ) [ ع. ]
۱- (مص ل.) اظهار کرم کردن، کرم کردن به تکلیف.
۲- جوانمردی نمودن.
۳- (اِمص.) اظهار کرم ؛ ج. تکرمات.
(تَ) [ ع. ] (مص ل.)
۱- کاری را دوباره انجام دادن.
۲- سخنی را دوباره گفتن.
۳- آوردن دو یا چند کلمه به یک معنی.
(تَ) [ ع. ] (مص م.) گرامی داشتن.
(تَ کَ) (اِ.) نک تکژ.
(تَ کَ سُّ) [ ع. ] (مص ل.) شکسته شدن.
(تَ) [ ع. ] (مص م.)
۱- شکستن.
۲- مساحت کردن.
(تَ) [ ع. ] (مص م.)
۱- چهارگوشه ساختن چیزی.
۲- پر کردن ظرف.
۳- عددی را به توان سه رسانیدن.
(تَ کَ فُّ) [ ع. ] (مص ل.) کفیل شدن، متعهد گشتن.
(تَ) [ ع. ] (اِمص.)
۱- پوشاندن، کفاره دادن.
۲- کسی را کافر و بی دین خواندن.
(تَ) [ ع. ] (مص م.) کفن کردن مرده.
(تَ کَ) (اِ.)
۱- گوسفند شاخ دار.
۲- جوان بلندقد.
(تَ کْ لْ) [ انگ . ] (اِ.) گرفتن یا دور کردن توپ از پای حریف یا دراز کردن پا در حالتی که بدن تقریباً به حالت خوابیده و موازی با سطح زمین درآید.
(تَ) [ ع. ] (مص م.) اعتماد کردن.
(تَ کَ تُ) (اِ.) نمدی که زیر زین بر پشت اسب می‌اندازند.
(تَ کَ لُّ) [ ع. ] (مص ل.) آهک شدن.
(تَ کَ لُّ) [ ع. ] (مص ل.) خود را به رنج افکندن.
(تَ کَ لُّ) [ ع. ] (مص ل.) سخن گفتن.
