به آبِ روشنِ می عارفی طهارت کرد
عَلَی الصَّباح، که میخانه را زیارت کرد
همین که ساغرِ زَرّینِ خور، نهان گردید
هِلال عید به دورِ قدح اشارت کرد
خوشا نماز و نیازِ کسی که از سرِ درد
به آبِ دیده و خونِ جگر طهارت کرد
امام خواجه، که بودش سرِ نمازِ دراز
به خونِ دخترِ رَز خرقه را قِصارت کرد
دلم ز حلقهٔ زلفش به جان خرید آشوب
چه سود دید ندانم که این تجارت کرد
اگر امامِ جماعت طلب کند امروز
خبر دهید که حافظ به می طهارت کرد
بیاض روی تو روشن چو عارض رخ روز
سواد زلف سیاه تو هست ظلمت داج
«حافظ»
(تَ فُ) [ ع. ] (مص ل.)
۱- با هم برابر شدن.
۲- بس بودن.
(تَ) [ ع. ] (اِ.) جِ تکلفه ؛ کارهای سخت، مشقت‌ها.
(تَ مُ) [ ع. ] (مص ل.) به کمال رسیدن، کامل شدن.
(تَ) (اِ.) حرکت، جنبش.
(تَ دَ)(مص م.)حرکت دادن، جنباندن.
(تَ نَ دِ) (ص فا.) حرکت دهنده، جنباننده.
(تَ دَ) (مص م.) نک تکاندن.
(تَ دِ) (ص مف.) تکانده.
(تَ وَ) (ص مر.)
۱- دونده.
۲- اسب تندرو.
۳- افراد ورزیده و آموزش دیده نظامی برای عملیات جنگی.
(ی) (تَ) (اِمر.)
۱- رفت و آمد به شتاب.
۲- جست و جوی بسیار.
(تَ یُ) [ ع. ] (مص م.)
۱- یکدیگر را فریب دادن.
۲- دشواری نمودن.
۳- رنجانیدن.
(تَ کَ بُّ) [ ع. ] (مص ل.) بزرگی نمودن.
(تَ) [ ع. ] (مص م.)
۱- بزرگ شمردن.
۲- اللهاکبر گفتن.
(تَ رَ تُ لْ اِ) [ ع. ] (اِمر.) یکی از مقدمات نماز. نمازگزار پیش از نماز و پس از اذان چهار تکبیر (اللهاکبر) باید بگوید و آخرین تکبیر را به قصد ورود در نماز بر زبان جاری سازد و ...
(تَ کَ ثّ) [ ع. ] (مص ل.) بسیار شدن، زیاد شدن.
(تَ) [ ع. ] (مص م.) بسیار کردن.
(تَ کَ حُّ) [ ع. ] (مص ل.) سرمه کشیدن.
(تَ کَ دُّ) [ ع. ] (مص ل.) تیره شدن، کدر شدن.
(تَ کَ دِّ) [ ع. ] (مص ل.) گدایی کردن.
(تَ) [ ع. ] (مص م.)
۱- تیره ساختن.
۲- دلتنگ کردن.
