به آبِ روشنِ می عارفی طهارت کرد
عَلَی الصَّباح، که میخانه را زیارت کرد
همین که ساغرِ زَرّینِ خور، نهان گردید
هِلال عید به دورِ قدح اشارت کرد
خوشا نماز و نیازِ کسی که از سرِ درد
به آبِ دیده و خونِ جگر طهارت کرد
امام خواجه، که بودش سرِ نمازِ دراز
به خونِ دخترِ رَز خرقه را قِصارت کرد
دلم ز حلقهٔ زلفش به جان خرید آشوب
چه سود دید ندانم که این تجارت کرد
اگر امامِ جماعت طلب کند امروز
خبر دهید که حافظ به می طهارت کرد
مشو حافظ ز کید زلفش ایمن
که دل برد و کنون دربند دین است
«حافظ»
(تَ) [ ع. ] (مص ل.)
۱- به پایان رسیدن، به نهایت رسیدن.۲ - بازایستادن.
(تَ وُ) [ ع. ] (مص ل.) به نوبت کاری را انجام دادن.
(تَ وَ)(ص مر.)
۱- تنومند، فربه.
۲- قوی جثه.
(تَ وُ) [ ع. ] (مص ل.)۱ - گرفتن، برداشتن.
۲- غذا خوردن.
(تَ وُ) [ ع. ] (مص م.) خود را به خواب زدن.
(تَ کُ) [ ع. ] (مص ل.) زن خواستن.
(تَ کُ) [ ع. ] (مص ل.)
۱- خود را به نادانی زدن.
۲- دشمنی ورزیدن دو قوم با یکدیگر.
(تُ) (اِ.)
۱- زیر جامه، ازار.
۲- شلوار. ؛ ~ کسی دو تا شدن کنایه از: پولدار شدن.
(تَ) (اِ.) گیاهی است یک ساله، بومی قاره امریکا که به وسیله اسپانیایی‌ها به اروپا برده شده. از گونه توتون است که برگ آن را خشک کرده و به وسیله دود کردن، استعمال می‌شود، دارای ماده سمی نیکوتین است.
(تَ بَ سَ) (ا.) فرش، قالی.
(تَ بَ) (ص.) تن پرور، کاهل.
(تِ بَ) (ص.) کوتاه قد.
(تَ یا تُ بُ) (اِ.)
۱- مکر، حیله.
۲- افسون، جادو.
(تَ بَ) (اِ.) = تملیت:
۱- بار کوچکی که بر بار بزرگ بندند و گاه بر بالای چاروا نهند و بر روی آن سوار شوند.
۲- یک لنگ بار، عدل.
(تَ بَ دِ)
۱- (ص فا.) جنبنده، لرزنده.
۲- (اِ.) بنایی که در حال فرو ریختن باشد.
(تَ نَ بُّ) [ ع. ] (مص ل.) بیدار شدن، هوشیار شدن.
(تَ بَ) (اِ.) چوب پشت در، کلون.
(تَ) [ په. ] (اِ.) سازی است مانند سه تار دارای کاسه‌ای کوچک و دسته‌ای دراز.
(تَ بُ ش ِ) (اِ.) لوله سفالین که در زیر خاک یا میان دیوار کارمی گذاشتند تا آب از آن عبور کند.
(تَ) (اِ.)
۱- یک طرف زین با دامنه تسمه رکاب.
۲- کباده.
