به آبِ روشنِ می عارفی طهارت کرد
عَلَی الصَّباح، که میخانه را زیارت کرد
همین که ساغرِ زَرّینِ خور، نهان گردید
هِلال عید به دورِ قدح اشارت کرد
خوشا نماز و نیازِ کسی که از سرِ درد
به آبِ دیده و خونِ جگر طهارت کرد
امام خواجه، که بودش سرِ نمازِ دراز
به خونِ دخترِ رَز خرقه را قِصارت کرد
دلم ز حلقهٔ زلفش به جان خرید آشوب
چه سود دید ندانم که این تجارت کرد
اگر امامِ جماعت طلب کند امروز
خبر دهید که حافظ به می طهارت کرد
ز رهم میفکن ای شیخ به دانه‌های تسبیح
که چو مرغ زیرک افتد نفتد به هیچ دامی
«حافظ»
(تَ جُ) [ ع. ] (مص ل.) همدیگر را از انجام کاری نهی کردن.
(تَ حُ) [ ع. ] (مص ل.)
۱- گرد آمدن مردم در یک جا.
۲- به یکدیگر زحمت دادن.
(تِ) [ روس. ] (اِ.) عنوان پادشاهان گذشته روسیه ؛ قیصر.
(تَ وُ) [ ع. ] (مص ل.)
۱- با هم جفت و قرین شدن.
۲- زناشویی.
(تَ یُ) [ ع. ] (مص ل.) زیاد شدن، افزون گشتن.
(تَ یِ) [ ع. ] (مص م.) روزگار گذرانیدن.
(تَ) [ ع. ] (مص م.) وارد کردن داروهای مایع به وسیله سرنگ در بدن.
(~.) [ ع - فا. ] (ص.) معتاد؛ کسی که مواد مخدر را به وسیله سرنگ داخل رگ خود می‌کند.
(تَ زَ زُ) [ ع. ] (مص ل.)جنبیدن، لرزیدن.
(تَ زَ مُّ) [ ع. ] (مص ل.) در جامه پیچیده شدن.
(تَ) [ ع. ] (مص م.) به جامه پیچیدن.
(تَ زَ هُّ) [ ع. ] (مص ل.) زهد ورزیدن، پارسا شدن.
(تَ) [ ع. ] (مص م.) زاهد کردن، پارسا خواندن.
(تَ زَ وّ) [ ع. ] (مص ل.) نک تزاوج.
(تَ زَ وُّ) [ ع. ] (مص ل.) توشه ساختن، توشه برگرفتن.
(تَ) [ ع. ] (مص م.) همسر گرفتن، جفت گرفتن.
(تَ) [ ع. ] (مص م.) مکر کردن، فریب دادن.
(تَ یِ) [ ع. تزکیه ] (مص م.) پاکیزه گردانیدن.
(تَ زَ یُّ) [ ع. ] (مص ل.) آراسته شدن، زینت یافتن.
(تَ) [ ع. ] (مص م.) زیاد کردن، افزودن.
