به آبِ روشنِ می عارفی طهارت کرد
عَلَی الصَّباح، که میخانه را زیارت کرد
همین که ساغرِ زَرّینِ خور، نهان گردید
هِلال عید به دورِ قدح اشارت کرد
خوشا نماز و نیازِ کسی که از سرِ درد
به آبِ دیده و خونِ جگر طهارت کرد
امام خواجه، که بودش سرِ نمازِ دراز
به خونِ دخترِ رَز خرقه را قِصارت کرد
دلم ز حلقهٔ زلفش به جان خرید آشوب
چه سود دید ندانم که این تجارت کرد
اگر امامِ جماعت طلب کند امروز
خبر دهید که حافظ به می طهارت کرد
ای دفتر حسن ترا، فهرست خط و خالها
تفصیلها پنهان شده، در پردهٔ اجمالها
«صائب تبریزی»
(تَ) [ ع. ] (مص م.) پیچ دار کردن، جعد دادن.
(تِ) [ ع. ] (اِ.) خفتان، برگستوان.
(تَ جَ فُّ) [ ع. ] (مص ل.) خشک شدن.
(تَ جَ لُّ) [ ع. ]
۱- (مص ل.) چابکی نمودن.
۲- (اِمص.) چابکی، نیرومندی.
(تَ جَ لّ) [ ع. ]
۱- (مص ل.) پدید آمدن، نمایان شدن.
۲- (اِمص.) هویدایی.
(تَ) [ ع. ] (مص م.)
۱- جلد کردن (کتاب و م انند آن).
۲- پوست کندن یا پوست پوشانیدن بر چیزی.
(تَ) [ ع. ] (مص م.) بزرگ داشتن، احترام گذاشتن.
(تَ یَ یا یِ) [ ع. تجلیه ] (مص م.)
۱- روشن کردن، پیدا کردن، زدودن.
۲- تهذیب ظاهر است به سبب استعمال نوامیس و احکام الهی و امتثال اوامر و نواهی خداوند.
(تَ جَ مُّ) (مص ل.)
۱- بازی کردن.
۲- مغازله کردن.
(تَ جَ مُّ) [ ع. ] (مص ل.) گرد آمدن، جمع شدن.
(تَ جَ مُّ) [ ع. ] (مص ل.)
۱- زینت یافتن.
۲- اسباب و اثاثه گرانبها داشتن.
(تَ) [ ع. ]
۱- (مص م.) گرد کردن، بسیار گرد کردن.
۲- (مص ل.) به نماز جمعه حاضر شدن.
۳- (اِمص.) گردآوری.
(تَ) [ ع. ] (مص م.) زینت دادن، آراستن.
(تَ جَ) (اِ.)
۱- نهری که از رود جدا کنند.
۲- نام رودی در مازندران.
(تَ جَ نُّ) [ ع. ] (مص ل.) دوری جستن، دوری کردن.
(تَ جَ نُّ) [ ع. ] (مص ل.) دیوانگی ورزیدن.
(تَ جَ نّ) (مص م.) گناه بستن، جنایت نهادن.
(تَ) [ ع. ] (مص م.) دور کردن، پرهیز دادن.
(تَ) [ ع. ] (مص م.)
۱- بال قرار دادن.
۲- بر دو کف دست تکیه کردن و گشاده داشتن بازو (هنگام سجده).
(تَ) [ ع. ] (مص م.) لشکر آراستن، لشکر گرد کردن.
