به آبِ روشنِ می عارفی طهارت کرد
عَلَی الصَّباح، که میخانه را زیارت کرد
همین که ساغرِ زَرّینِ خور، نهان گردید
هِلال عید به دورِ قدح اشارت کرد
خوشا نماز و نیازِ کسی که از سرِ درد
به آبِ دیده و خونِ جگر طهارت کرد
امام خواجه، که بودش سرِ نمازِ دراز
به خونِ دخترِ رَز خرقه را قِصارت کرد
دلم ز حلقهٔ زلفش به جان خرید آشوب
چه سود دید ندانم که این تجارت کرد
اگر امامِ جماعت طلب کند امروز
خبر دهید که حافظ به می طهارت کرد
باز نشناسد مرا از سایه چشم رهگذار
تکیه چون از ناتوانیها به دیواری کنم
«رهی معیری»
(تَ) [ ع. ] (مص م.) به پایان رساندن، تمام کردن.
(تَ قُ) [ ع. ]
۱- (مص ل.) سنگین شدن.
۲- (اِمص.) سنگینی.
(تَ وُ) [ ع. ]
۱- (مص ل.) دهن دره کردن، خمیازه کشیدن.
۲- (اِ.) دهن دره، خمیازه.
(تَ ثَ بُّ) [ ع. ]
۱- (مص ل.) پابرجا بودن.
۲- آهستگی کردن، درنگ کردن.
۳- (اِمص.) پایداری.
(تَ ثَ بُّ) [ ع. ] (مص م.)
۱- وقوف داشتن بر کاری.
۲- باز ایستادن از کاری، توقف و فروماندن.
(تَ) [ ع. ] (مص م.)
۱- پابرجا کردن.
۲- آهستگی کردن.
(تَ) [ ع. ] (مص ل.) توقف کردن، درنگ کردن.
(تَ) [ ع. ] (مص م.) نکوهیدن، سرزنش کردن.
(تَ ثَ قُّ) [ ع. ] (مص ل.) گران شدن.
(تَ قِ) [ ع. ] (مص م.) سوراخ کردن.
(تَ) (مص م.) راست کردن، بار آوردن.
(تَ) [ ع. ] (مص.) سنگین کردن، گرانبار کردن.
(تَ) [ ع. ] (مص م.)
۱- سه بخش کردن.
۲- در مسیحیت به اقنوم سه گانه «پدر، پسر، روح القدوس» قائل بودن.
(تَ) [ ع. ] (مص م.) به ثمر رسانیدن، سود دادن.
(تَ) [ ع. ] (مص م.)
۱- بها کردن، قیمت کردن.
۲- هشت سو کردن، هشت گوش ساختن.
(تَ ثَ نِّ) [ ع. ] (مص ل.) خمیدن، دوتا شدن.
(تَ یِ) [ ع. ] (مص م.)
۱- دو تا کردن.
۲- علامت تثنیه «ان» یا «ین» را به کلمه عربی الحاق کردن.
(تَ) (ص.) تند و تیز.
(تَ دُ) [ ع. ] (مص ل.) با هم ستیزیدن، جدال کردن.
(تَ ذُ) [ ع. ] (مص ل.) کشیده شدن از دو سر.
