به آبِ روشنِ می عارفی طهارت کرد
عَلَی الصَّباح، که میخانه را زیارت کرد
همین که ساغرِ زَرّینِ خور، نهان گردید
هِلال عید به دورِ قدح اشارت کرد
خوشا نماز و نیازِ کسی که از سرِ درد
به آبِ دیده و خونِ جگر طهارت کرد
امام خواجه، که بودش سرِ نمازِ دراز
به خونِ دخترِ رَز خرقه را قِصارت کرد
دلم ز حلقهٔ زلفش به جان خرید آشوب
چه سود دید ندانم که این تجارت کرد
اگر امامِ جماعت طلب کند امروز
خبر دهید که حافظ به می طهارت کرد
ز گرد خوان نگون فلک طمع نتوان داشت
که بی ملالت صد غصه یک نواله برآید
«حافظ»
(~.) (حامص.) ولخرجی، اسراف.
(دَ) (اِمر.)
۱- نانخورش.
۲- جایی که در آن نانخورش زیاد باشد.
(ص مر.) مغرور.
(ص مر.)۱ - متکبر، بانخوت، گردنکش.
۲- سبکسر، بی وقار.
(حامص.) تکبر، نخوت.
(دِ سَ) (اِمر.)
۱- آه.
۲- آسیب، گزند.
(سَ) (اِ.)
۱- ابزاری برای اندازه گیری شدت و سرعت باد.
۲- کنایه: از: بیهوده کار، یاوه گو.
(ش ِ کَ) (اِمر.) دارویی که نفخ شکم بنشاند.
(غَ) (اِمر.)
۱- رهگذر باد، بادخن.
۲- خانه تابستانی.
(دِ) (اِ.)= بادنجان: گیاه یک ساله از تیره بادمجانیان دارای میوه‌ای با پوست ضخیم، بنفش تیره به شکل دراز یا کروی، پخته آن مصرف خوراکی دارد. باتنکان و بادنکان نیز گویند. ؛ ~دورِ قاب چین کنایه از: آدم ...
(نَ یا نِ یا نُ) (اِمر.) وسیله‌ای برای تعیین جهت وزش باد.
(دِ) [ په. ] (اِ.)
۱- شراب، می.
۲- نوا و آهنگی از موسیقی قدیم.
(~.) (اِ. ص.) باده بسیار قوی.
(~.) (حامص.) شراب خواری، میخواری.
(~. پُ خْ تِ) (اِ. ص.) شرابی که جوشیده باشد و دو سوم آن تبخیر شده، یک سوم آن بماند. در عربی مثلث گویند.
(~. پَ رَ) (ص فا.) شرابخوار.
(~. پَ رَ) (حامص.) شراب - خواری.
(~. پِ)(ص فا.)شرابخوار، می خوار.
(~. گُ) (اِفا.) می‌خوار، شراب - خوار.
(~.) (حامص.) شراب خواری، میخواری.
