به آبِ روشنِ می عارفی طهارت کرد
عَلَی الصَّباح، که میخانه را زیارت کرد
همین که ساغرِ زَرّینِ خور، نهان گردید
هِلال عید به دورِ قدح اشارت کرد
خوشا نماز و نیازِ کسی که از سرِ درد
به آبِ دیده و خونِ جگر طهارت کرد
امام خواجه، که بودش سرِ نمازِ دراز
به خونِ دخترِ رَز خرقه را قِصارت کرد
دلم ز حلقهٔ زلفش به جان خرید آشوب
چه سود دید ندانم که این تجارت کرد
اگر امامِ جماعت طلب کند امروز
خبر دهید که حافظ به می طهارت کرد
چون من خیال رویت جانا به خواب بینم
کز خواب می‌نبیند چشمم بجز خیالی
«حافظ»
(جِ) (اِ.)
۱- دریچه، روزنه بزرگ، گیشه.
۲- جایگاه مخصوص فروش بلیط، و یا دادن پول در بانک و پاکت‌های سفارشی در پست خانه و غیره.
[ تر. ] (اِ.)
۱- خواهر، همشیره.
۲- زنی ناشناس.
۳- خادمه.
[ فا - ع. ] (ص مر.) شوخ و سرزنده، دل چسب، شاداب.
(حِ) [ ع. ] (اِفا.) بحث کننده، جوینده.
(حِ) [ فا - ع. ] (ص مر.) دارای پوشش اسلامی.
(حِ) [ فا - ع. ] (ص.) با شرم، باحیا.
[ ع. ] (اِ.) بخاری را گویند که در هوای گرم از زمین برخیزد، گرمای سخت.
[ ع. ] (اِ.) شدت حرارت در تموز است.
(حُ صَ لِ) [ فا - ع. ] (ص مر.) شکیبا، باصبر.
(حِ یَ) [ فا - ع. ] (ص مر.) باآبرو، محترم، باشخصیت. مق بی حیثیت.
(خَ بَ) [ فا - ع. ] (ص مر.) آگاه، مطلع. مق بی خبر.
(تَ) (اِ.) مغرب.
(تَ) (مص ل.)
۱- مغلوب شدن در قمار یا بازی.
۲- از بین رفتن تمام یا بخشی از مال.
۳- بخشیدن.
۴- از شدت ترس یا نگرانی سُست شدن، گیج شدن.
۵- چرخ دادن. ؛قافیه را ~ اشتباه کردن، در غلط افتادن.
(تِ) (ص مف.)
۱- مغلوب در بازی.
۲- شکست خورده در جنگ.
۳- آن چه در قمار ببازند. ؛ پاک ~ کسی که همه دار و ندار خود را باخته و دارایی خود را از دست داده باشد.
(خُ) [ فا - ع. ] (ص مر.) مؤمن، باتقوا، خداشناس.
(خَ) (اِ.) مقامی از موسیقی.
(خِ) [ ع. ] (ص.) گرسنه چشم، تنگ چشم.
(خِ) (اِ.) لاک پشت، سنگ پشت.
[ په. ] (اِ.)
۱- وزشی که در اثر جابجا شدن هوای گرم و سرد بوجود می‌آید.
۲- یکی از چهار عنصر (آب، باد، خاک و آتش) نزد قدما.
۳- غرور، خودبینی.
۴- هدر، بیهوده.
۵- ورم، پف کردگی.
۶- هیچ، پوچ.
۷- آه و ناله. ...
[ په. ] (پس.)در ترکیب با کلمه دیگر معنای دارندگی می‌دهد، آذرباد، گلباد.
