به آبِ روشنِ می عارفی طهارت کرد
عَلَی الصَّباح، که میخانه را زیارت کرد
همین که ساغرِ زَرّینِ خور، نهان گردید
هِلال عید به دورِ قدح اشارت کرد
خوشا نماز و نیازِ کسی که از سرِ درد
به آبِ دیده و خونِ جگر طهارت کرد
امام خواجه، که بودش سرِ نمازِ دراز
به خونِ دخترِ رَز خرقه را قِصارت کرد
دلم ز حلقهٔ زلفش به جان خرید آشوب
چه سود دید ندانم که این تجارت کرد
اگر امامِ جماعت طلب کند امروز
خبر دهید که حافظ به می طهارت کرد
رسید موسم آن کز طرب چو نرگس مست
نهد به پای قدح هر که شش درم دارد
«حافظ»
(اَ) [ په. ] (اِ.)
۱- عددی مبهم از سه تا نه.
۲- چند.
(اَ) (اِ.) = انده. اندای: دوست، رفیق.
( اَ ) (مص مر.) شور، مشورت.
(اَ تَ) [ په. ]
۱- (مص م.) افکندن، پرتاب کردن.
۲- چیزی را به هدف زدن، هدف قرار دادن.
۳- در جایی منزل کردن.
۴- راندن، طرد کردن.
۵- فرش کردن، گستردن.
۶- مقدّر ساختن.۷ - (عا.) جنس نامرغوب را به جای جنس خوب ...
(اَ تَ)(ص.)بُنْجُل، جنس نامرغوب.
( اَ ) [ ع. ] (اِ.) جِ ندّ؛ مثل، مانند، همتا.
( اَ )
۱- (اِمص.) قصد و میل حمله کردن.
۲- (اِ.) اندازه، مقیاس.
(اَ زِ) (اِ.)
۱- مقدار.
۲- پیمانه هر چیز.
۳- قدر، مرتبه.
(~. گِ رِ تَ) (مص ل.) قیاس گرفتن.
( اَ ) (اِ.)
۱- تن، بدن.
۲- قد و قامت.
۳- هر یک از اعضای بدن ؛ عضو. ؛~ تناسلی قسمت‌های دستگاه تناسلی جانوران که در عمل جفت گیری و تولید مثل شرکت دارند. ؛~ حسی هر یک از ...
(~. دَ)(مص ل.) نظم دادن، شکل دادن.
(اَ یِ) (اِمص.) گل کاری، گل مالی.
(اَ دَ) (مص م.) اندادیدن، اندودن. گِل مالی کردن.
(اَ دَ) (ص.) پشت و پناه، حامی.
(اَ دَ رِ) (اِمر.)
۱- تکیه گاه، پناهگاه.
۲- قلعه، حصار.
(اَ دَ دَ) (مص م.)
۱- پناه دادن، پشتیبانی کردن.
۲- پناه گرفتن.
(اَ دَ) [ په. ]
۱- (حراض.) در، تو، در میان.
۲- گاه به صورت پیشوند بر سر افعال می‌آید و معنی داخل شدن می‌دهد؛ اندر آمدن، اندر افتادن.
(اَ دَ) (ص.) لازم، ضروری.
(اِ دِ) [ ع. ] (مص ل.) داخل شدن، وارد گشتن.
(اِ دِ) [ ع. ]
۱- (مص ل.) کهنه شدن، پاره پاره شدن.
۲- (اِمص.) کهنگی، پاره پاره شدگی.
