به آبِ روشنِ می عارفی طهارت کرد
عَلَی الصَّباح، که میخانه را زیارت کرد
همین که ساغرِ زَرّینِ خور، نهان گردید
هِلال عید به دورِ قدح اشارت کرد
خوشا نماز و نیازِ کسی که از سرِ درد
به آبِ دیده و خونِ جگر طهارت کرد
امام خواجه، که بودش سرِ نمازِ دراز
به خونِ دخترِ رَز خرقه را قِصارت کرد
دلم ز حلقهٔ زلفش به جان خرید آشوب
چه سود دید ندانم که این تجارت کرد
اگر امامِ جماعت طلب کند امروز
خبر دهید که حافظ به می طهارت کرد
همه آرزوی هاتف تویی از دو عالم و بس
همه کام او برآید اگر از درش درآیی
«هاتف اصفهانی»
(اُ ثا) [ ع. ] (اِ.) ماده، زن، زنینه ؛ ج. اناث.
(اِ) [ ع. ] (مص م.)
۱- رهانیدن، رهایی دادن.
۲- آشکار کردن.
( اَ ) [ ع. ] (اِ.) جِ نجیب ؛ پاک نژادان.
( اِ ) [ ع. ] (مص ل.)۱ - برآوردن حاجت.
۲- پیروز شدن.
( اَ ) [ ع. ] (اِ.) جِ نجد.
۱- زمین بلند.
۲- آن چه بدان خانه را زینت کنند.
( اِ ) [ ع. ] (مص م.)
۱- برآوردن نیاز.
۲- وفا کردن وعده.
(اَ) [ ع. ] جِ نجس ؛ پلیدی‌ها.
( اِ ) [ ع. ] (مص م.) نجس کردن، پلید ساختن.
( اَ ) [ ع. ] (اِ.) جِ نجل ؛ فرزندان، نسل‌ها.
( اَ ) [ په. ] (اِ.) پایان، انتها.
(اَ دَ) (مص ل.)
۱- پایان گرفتن.
۲- اجرا شدن.
۳- منجر شدن.
(اِ جِ) [ ع. ] (مص ل.) کشیده شدن.
(اِ جِ) [ ع. ] (مص م.) کشیده شدن.
(اِ جِ) [ ع. ] (مص ل.) روشن شدن، آشکار گشتن.
(اَ جُ) [ ع. ] (اِ.) جِ نجم ؛ ستارگان.
(اِ جِ) [ ع. ] (مص ل.) یخ بستن، جامد گردیدن.
(اَ جُ مَ) [ په. ] (اِ.)
۱- مجمع، مجلس.
۲- گروه افرادی که برای هدفی مشترک گرد هم جمع شوند. ؛~ خیریه انجمنی از افراد نیکوکار برای کمک به افراد ناچیز و فقیر. ؛~اولیاء و مربیان انجمن ...
(اَ دَ) (مص ل.) = انجخیدن: چین و چروک یافتن پوست چهره و بدن.
(اَ دَ) (مص م.)
۱- ریز ریز کردن.
۲- بیرون کشیدن.
۳- نیشتر زدن در حجامت.
۴- زخم زدن.
( اَ ) (اِ.) = انجیل: تین، درختی از تیره گزنه‌ها و جزو دسته توت‌ها دارای میوه‌ای شیرین و گوشت دار با ویتامین‌های A، B، C و بر خلاف توت یک پایه‌است و گل‌های نر و ماده اش بر ...
