به آبِ روشنِ می عارفی طهارت کرد
عَلَی الصَّباح، که میخانه را زیارت کرد
همین که ساغرِ زَرّینِ خور، نهان گردید
هِلال عید به دورِ قدح اشارت کرد
خوشا نماز و نیازِ کسی که از سرِ درد
به آبِ دیده و خونِ جگر طهارت کرد
امام خواجه، که بودش سرِ نمازِ دراز
به خونِ دخترِ رَز خرقه را قِصارت کرد
دلم ز حلقهٔ زلفش به جان خرید آشوب
چه سود دید ندانم که این تجارت کرد
اگر امامِ جماعت طلب کند امروز
خبر دهید که حافظ به می طهارت کرد
گوهر جام جم از کان جهانی دگر است
تو تمنا ز گل کوزه گران می‌داری
«حافظ»
(گُ) (اِ.) هر یک از اخلاط چهارگانه صفرا، بلغم، خون، سودا.
(گَ) (ص.) = کش: خوش، خوب، با ناز و تکبر، نازنین.
(گِ) (اِ.) دل، قلب.
(گُ)
۱- (ص.) پهن، فراخ. مق تنگ.
۲- دارای پهنا، قطر، گنجایش، ظرفیت یا وسعت بیش از حد معمول.
۳- (اِمص.) رها کردن تیر از شست.
۴- فتح، تسخیر.
۵- گشایش.
۶- حمله.
۷- (ق.) با فاصله از یکدیگر.
۸- (عا.) آن ...
(~.) (اِ.) وضع یا عمل نسنجیده و همراه با بی احتیاطی، به ویژه بی حساب و کتاب خرج کردن و حساب دخل و خرج و سود و زیان خود را نداشتن.
(گُ دَ)
۱- (مص م.) آزاد کردن، باز کردن.
۲- فتح کردن.
۳- جدا کردن.
۴- چاره کردن، حل کردن.
۵- روان کردن، جاری ساختن.
۶- گشودن یا گشوده شدن.
۷- خلاص کردن، رها کردن.
۸- شاد کردن.
۹- روان کردن (شکم و مانند آن).
۱۰ - راست شدن، ...
(گُ. مِ) (اِمر.)
۱- فرمان پادشاهان.
۲- دیباچه کتاب.
دست (~. دَ) (ص مر.) بخشنده، جوانمرد.
(گُ دِ) (ص مف.)
۱- باز شده، مفتوح.
۲- فتح شده.
۳- جاری کرده، روان ساخته.
۴- شاد کرده.
(~. دِ) (ص مر.) بشاش، جوانمرد.
(~.) (حامص.) خوشرویی، بشاشت.
(~. زَ) (ص.) خوش بیان.
(~. شُ دَ) (مص ل.) باز شدن، رها شدن.
(~.) (ق.) بدون آمادگی، مقابل بسته میان.
(~.) (ص مر.) کسی که در انجام کارها جسور است.
(گُ یِ) (حامص.) گشودن، فتح.
(گُ یَ دِ) (ص فا.)
۱- باز کننده.
۲- فاتح.
(گَ) (مص مر. اِمص.)
۱- سیر و سیاحت.
۲- گردیدن، گشتن.
۳- گردش در شب جهت پاسبانی.
۴- تفرج، تماشا.
۵- جست و جو، تفحص.
۶- تغیر، تبدل.
۷- محو.
(گِ) (ق.) همه، همگی، کلاً.
(گَ. زَ دَ) (مص ل.) سیر کردن، گردیدن، گردش کردن.
