به آبِ روشنِ می عارفی طهارت کرد
عَلَی الصَّباح، که میخانه را زیارت کرد
همین که ساغرِ زَرّینِ خور، نهان گردید
هِلال عید به دورِ قدح اشارت کرد
خوشا نماز و نیازِ کسی که از سرِ درد
به آبِ دیده و خونِ جگر طهارت کرد
امام خواجه، که بودش سرِ نمازِ دراز
به خونِ دخترِ رَز خرقه را قِصارت کرد
دلم ز حلقهٔ زلفش به جان خرید آشوب
چه سود دید ندانم که این تجارت کرد
اگر امامِ جماعت طلب کند امروز
خبر دهید که حافظ به می طهارت کرد
مطرب عشق عجب ساز و نوایی دارد
نقش هر نغمه که زد راه به جایی دارد
«حافظ»
(گُ) (اِ.) طبق پهن.
(گُ بُ) (ص.) زیرک، حیله گر.
(گُ بِ) [ په. ] (اِ.) حیوانی است پستان دار و گوشت خوار از تیره گربه سانان، دارای جثه‌ای نسبتاً کوچک، سرِ گرد، سبیل‌های حساس، گوش‌های راست و متحرک و پنجه‌ها و دندان‌هایی تیز. این حیوان به بی صفتی و ...
(~.) (اِ.) بیدمشک.
(~. رَ دَ) (مص ل.) (عا.) در انجام کار خلل وارد کردن و آن را به تأخیر انداختن.
(~. نِ. کَ دَ) (مص ل.) حیله گری کردن.
(~. کَ دَ) (مص م.) بدون دقت و با سهل انگاری شُستن چیزی.
(~. چَ) (ص مر.) کبود چشم، ازرق.
(~. رِ) (ص مر.)
۱- حیله گر، مکار.
۲- نمک نشناس.
(~.) (ص مر.) فریبنده، ذغاباز، محیل.
(گُ بِ یُ)(ق مر.)۱ - رفتاری از روی شوخی وشنگی.
۲- تهدیدی که شوخی باشد نه جدی.
(گَ تِ. بَ) (حامص.)
۱- طراحی چیزی به کمک گرده (یا خاکه) زغال و غیره.
۲- یکی از شیوه‌های ترجمه.
۳- عمل تقلید یا نسخه برداری از یک تصویر یا طرح.
(گُ رِ تَ) (مص ل.) مخفف گریختن.
(گَ)
۱- (اِمص.) گردیدن، گشتن، گردش.
۲- (اِفا.) در ترکیب به معنی گردنده آید: ولگرد، دوره گرد.
۳- (اِ.) آسمان، فلک، گردون.
(~.) [ اوس. ]
۱- (اِ.) خاک.
۲- چیزی که به صورت آرد یا پودر درآمده باشد.
۳- از اشکال دارویی که در آن دارو به شکل پودر عرضه می‌شود.
۴- (عا.) مواد مخدر: هرویین.
۵- گور، قبر.
۶- بهره، نصیب.
۷- اثر، نشانه.
(گِ) (ص.) هر چیز مدور و دایره شکل.
(گُ) [ په. ] (ص.) دلیر، پهلوان.
(گِ. مَ دَ) (مص ل.) جمع شدن، فراهم آمدن.
(~. وَ دَ) (مص م.) جمع کردن، فراهم آوردن.
(~. وَ رَ دِ) (ص فا.) فراهم - کننده.
