به آبِ روشنِ می عارفی طهارت کرد
عَلَی الصَّباح، که میخانه را زیارت کرد
همین که ساغرِ زَرّینِ خور، نهان گردید
هِلال عید به دورِ قدح اشارت کرد
خوشا نماز و نیازِ کسی که از سرِ درد
به آبِ دیده و خونِ جگر طهارت کرد
امام خواجه، که بودش سرِ نمازِ دراز
به خونِ دخترِ رَز خرقه را قِصارت کرد
دلم ز حلقهٔ زلفش به جان خرید آشوب
چه سود دید ندانم که این تجارت کرد
اگر امامِ جماعت طلب کند امروز
خبر دهید که حافظ به می طهارت کرد
دست تقدیر از تو دورم کرد
گل از شاخ چیده را مانم
«رهی معیری»
(~. پَ جِ) (ص مر.) صنعتگر.
(تِ) [ فر. ] (اِ.) ابزاری برای ثابت نگه داشتن اندام شکسته بدن.
(تُ یِّ) [ فر. ] (اِ.)
۱- کارگاه هنری که در آن چند هنرجو زیر نظر استاد به کار مشغولند.
۲- جایی که در آن فعالیت هنری انجام می‌شود.
(تَ) (اِ.) اتم.
(مُ فِ) [ فر. ] (اِ.)
۱- توده هوایی که اطراف کره زمین را فرا گرفته، جو.
۲- کنایه از: اوضاع و احوال.
(تِ) [ فر. ] (ص. اِ.) منکر وجود خدا، بی اعتقاد به وجود خدا.
(تُ) [ فر. ] (اِ.)
۱- ورق برنده در بازی.
۲- دستاویز، بهانه.
[ په. ] (اِ.) نگاهبان آتش.
[ ع. ] (اِفا.) آینده، آن که پس از این آید.
(یِّ) [ ع. ] مؤنث آتی ؛ آینده.
[ ع. ] (اِ.) جِ اثر؛ نشانه‌ها.
[ ع. ] (اِ.) جِ اثم ؛ گناه‌ها، بزه‌ها.
(ثِ) [ ع. ] (اِفا.) گناهکار، مجرم.
(دَ) (مص م.) از حد گذراندن.
(اِ.)(عا.) = آژان:مأمور شهربانی، پاسبان.
(جُ) (اِ.) معرب آگر یا آگور؛ خشتی که در کوره پخته شده باشد و یکی از مصالح قدیمی ساختمان سازی است و اندازه آن معمولاً از حدود ۲۰*۲۰ تا حدود ۲۵*۲۵ سانتی متر است و انواع مختلف دارد: نظامی، ختایی، ...
(~ ِ نَ) (اِمر.) نوعی از آجر که از اکسید منیزیوم و برخی از سیلیکات‌های دیرگداز ساخته می‌شود و در مقابل حرارت مقاومت دارند.
(جِ) [ ع. ] (ص.)
۱- آینده.
۲- آخرت.
۳- مدت دار.
(جُ یا جَ) (اِ.) آروغ.
[ فر. ] (اِ.)
۱- افسری که در خدمت افسر عالی رتبه باشد.
۲- (عا.) آژان، مأمور پلیس.
