رفتن فريدون به جنگ ضحاك
فريدون بخورشيد بر برد سر كمر تنگ بستش بكين پدر
برون رفت خرّم بخرداد روز بنيك اختر و فال گيتى فروز
سپاه انجمن شد بدرگاه او بابر اندر آمد سر گاه او
بپيلان گردون كش و گاوميش سپه را همى توشه بردند پيش
كيانوش و پر مايه بر دست شاه چو كهتر برادر ورا نيك خواه
همى رفت منزل بمنزل چو باد سرى پر ز كينه دلى پر ز داد
باروند رود اندر آورد روى چنانچون بود مرد ديهيم جوى
اگر پهلوانى ندانى زبان بتازى تو اروند را دجله خوان
دگر منزل آن شاه آزاد مرد لب دجله و شهر بغداد كرد
نمی‌کنم گله‌ای لیک ابر رحمت دوست
به کشته زار جگرتشنگان نداد نمی
«حافظ»
(هَ. دَ) (عا.) (مص م.) (عا.)
۱- روان کردن آب در زمین‌های لم یزرع.
۲- هدر دادن، تلف کردن.
(هَ زِ) (اِ.) (عا.)
۱- آبی که بیهوده روی زمین جاری شود.
۲- فاضلاب.
(هَ) (اِمر.) (عا.) تخته‌ای که جلو جوی و نهر نهند برای کم و بیش کردن آب.
(هَ زِ) [ په. ] (ص.)
۱- بیهوده، یاوه.
۲- بیکاره.
۳- زن بدکاره.
(~.)(حامص.) بیهوده گویی، یاوه گویی.
(~. دَ) (ص فا.) بیهوده گوی، پرگوی.
(~. شُ دَ) (مص ل.)
۱- فاسد شدن.
۲- خراب شدن و از کار افتادن پره قفل و کلید و مانند آن.
(~.) (ص فا.) بیهوده گو، یاوه گو.
(~. مَ رَ) (ص مر.) سگ ولگرد.
(~. گَ) (ص فا.) آواره، ولگرد.
(هَ زِ) [ په. ] (حامص.)
۱- یاوه گویی.
۲- ولگردی.
(~.) (اِ.) اول شیری که از پستان زن پس از زاییدن جاری شود.
(هَ) (اِ.) چوب پوشش بام خانه.
(هَ رَ) (اِ.) بریدن شاخه‌های زاید درخت.
(هِ رِ) (اِ.) (عا.) دفعه، مرتبه.
(هَ شَ یا ش) (اِ.) چنگال.
(هَ ش) (اِ.) عشقه، هر گیاهی که به درخت بپیچد.
(هِ رِ) (ص.) (عا.) شدید، سخت.
(هَ رَ) [ ع. ] (اِ مص.) پیری، کهنسالی.
(هَ رَ) [ ع. ] (اِ.) جسمی مخروطی شکل که قاعده اش مربع یا چندضلعی باشد و وجوه جانبی آن مثلث‌هایی باشند که همه به یک رأس مشترک منتهی شوند.
