رفتن فريدون به جنگ ضحاك
فريدون بخورشيد بر برد سر كمر تنگ بستش بكين پدر
برون رفت خرّم بخرداد روز بنيك اختر و فال گيتى فروز
سپاه انجمن شد بدرگاه او بابر اندر آمد سر گاه او
بپيلان گردون كش و گاوميش سپه را همى توشه بردند پيش
كيانوش و پر مايه بر دست شاه چو كهتر برادر ورا نيك خواه
همى رفت منزل بمنزل چو باد سرى پر ز كينه دلى پر ز داد
باروند رود اندر آورد روى چنانچون بود مرد ديهيم جوى
اگر پهلوانى ندانى زبان بتازى تو اروند را دجله خوان
دگر منزل آن شاه آزاد مرد لب دجله و شهر بغداد كرد
به رندی سر برافرازم به باده رخ برافروزم
ره میخانه برگیرم در طامات بربندم
«انوری»
[ فر. ] (اِ.) ماده‌ای است سمی که در توتون وجود دارد.
(نِ س) (ص مر.) نیک اندیش.
(حامص.) خوبی، احسان.
(نِ) (ص نسب.) منسوب به نی ؛ ساخته شده از نی.
(هَ یا هِ) (های غیر ملفوظ) (پس.) به صورت پسوند به معانی ذیل آید:
۱- نسبت و اتصاف: الف - به اسم عام پیوندد و صفت سازد: نبرده = نبردی. ب - به اسم عام پیوندد و مفهوم اخص یابد: زرده. ...
(حر.) سی و یکمین حرف از الفبای فارسی برابر با عدد ۵ در حساب ابجد.
(هُ) (پش.) خوب، نیکو، هژیر، هویدا.
(اِ.) هر فصل از کتاب «یسنا».
۱ - (ق ایجاب و تصدیق.) (عا.) آری، بلی. مق نه.
۲- (ق استفهام.) چه ¿ چه طور¿
[ په. ] (پس.) نشانه جمع.
۱ - (صت.) کلمه دال بر تنبیه، آگاه باش.
۲- (صت.) از ادات تحذیر است، هان، ها، مار. نروی ها! کلمه دال بر تحذیر:ها، مار.
(بِ) [ ع. ]
۱- (اِفا.) فرود آینده، نازل.
۲- ستاره هبوط کننده.
(تِ) [ ع. ] (اِفا.) آواز دهنده، آواز کننده.
(ص.) کدر، تیره. ؛ آب ~ واتول آب کدر و گل آلود.
(تِ) [ ع. ] (اِفا.) پرده درنده، پرده در.
(ص. ق.) = هاژ: درمانده، سرگشته. ؛~ و واج حیران، مبهوت.
(جِ) [ ع. ] (اِفا.)
۱- جدایی کننده.
۲- فایق، فاضل بر دیگر اشیا.۳ - سخن پریشان گوی.
(جِ رِ یا رَ) [ ع. هاجره ]
۱- (اِفا.) مؤنث هاجر.
۲- (اِ.) نیم روز (ظهر) در گرمای تابستان.
۳- شدت گرما، سختی گرما.
۴- رسوایی، فضیحت. ج. هواجر.
(جِ) [ ع. ] (اِفا.) آنچه در دل گذرد. ج. هواجس.
(اِمر.) (عا.) چرند و پرند، چرت و پرت.
