رفتن فريدون به جنگ ضحاك
فريدون بخورشيد بر برد سر كمر تنگ بستش بكين پدر
برون رفت خرّم بخرداد روز بنيك اختر و فال گيتى فروز
سپاه انجمن شد بدرگاه او بابر اندر آمد سر گاه او
بپيلان گردون كش و گاوميش سپه را همى توشه بردند پيش
كيانوش و پر مايه بر دست شاه چو كهتر برادر ورا نيك خواه
همى رفت منزل بمنزل چو باد سرى پر ز كينه دلى پر ز داد
باروند رود اندر آورد روى چنانچون بود مرد ديهيم جوى
اگر پهلوانى ندانى زبان بتازى تو اروند را دجله خوان
دگر منزل آن شاه آزاد مرد لب دجله و شهر بغداد كرد
شراب تلخ می‌خواهم که مردافکن بود زورش
که تا یک دم بیاسایم ز دنیا و شر و شورش
«حافظ»
(اِمر.)
۱- میان روز، وسط روز.
۲- نام سیستان.
۳- نام پرده‌ای از موسیقی.
(مِ) (اِ.)
۱- نصف هر چیز.
۲- پارچه‌ای که به وسیله آن روی خود را پوشند، برقع.
۳- نصف آجر یا خشت.
(نِ) (اِ.) آلت تناسلی.
(چِ) (اِ.)
۱- بالاپوش کوتاه.
۲- شمشیر و تفنگ کوتاه.
۳- هرچیز کوتاه و ناقص.
(کَ) (اِ.) نوعی صندلی دراز و پهن که چند نفر بتوانند روی آن بنشینند.
(ص.) دلیر، شجاع، پهلوان.
(نِ رِ) (اِ.) وردنه ؛ چوبی استوانه‌ای که خمیر نان را با آن پهن می‌کنند.
(نِ) (ص فا.) شنوا، درک کننده.
(نِ ش) (حامص.) دزدیده به گفتگوی دیگران گوش دادن.
(نِ دَ) (اِمص.) گوش فرا دادن، گوش کردن.
(نِ دِ) (ص مف.) شنیده.
(وِ) (اِ.) ناله، فغان.
[ په. ] (ص.)
۱- خوب، خوش.
۲- زیبا.
۳- خیلی، زیاد.
(اَ تَ) (ص مر.) خوش طالع، خوشبخت.
(اُ دَ) (مص ل.) خوشایند بودن.
(اَ) (ص مر.) خوش عاقبت.
(ص مر.) بختیار، سعادتمند.
(پَ) (ص مر.) خجسته پی، خوش - قدم.
(کِ) [ فر. ] (اِ.) فلزی است نقره‌ای رنگ و براق از خانواده آهن و بسیار صیقل پذیر.
[ په. ] (ص.)
۱- نیک، خوب.
۲- زیبا.
