رفتن فريدون به جنگ ضحاك
فريدون بخورشيد بر برد سر كمر تنگ بستش بكين پدر
برون رفت خرّم بخرداد روز بنيك اختر و فال گيتى فروز
سپاه انجمن شد بدرگاه او بابر اندر آمد سر گاه او
بپيلان گردون كش و گاوميش سپه را همى توشه بردند پيش
كيانوش و پر مايه بر دست شاه چو كهتر برادر ورا نيك خواه
همى رفت منزل بمنزل چو باد سرى پر ز كينه دلى پر ز داد
باروند رود اندر آورد روى چنانچون بود مرد ديهيم جوى
اگر پهلوانى ندانى زبان بتازى تو اروند را دجله خوان
دگر منزل آن شاه آزاد مرد لب دجله و شهر بغداد كرد
خموش حافظ و این نکته‌های چون زر سرخ
نگاه دار که قلاب شهر صراف است
«حافظ»
(نَ) [ ع. ] (اِمص.) سخن چینی.
(نَ مِ مَ) [ ع. نمیمه ] (اِمص.) سخن چینی، دو به هم زنی.
(نُ نُ) (ص.) (عا.) لوس، زیاده از حد عزیز داشته شده.
(نَ نِ) (اِ.) (عا.) مادر، مادربزرگ.
(نَ) (اِ.) (عا.) نوعی گهواره ساخته شده از پارچه یا چرم که دو طرف آن را با طناب به دو درخت یا دیوار متصل کنند.
(نَ) [ په. ] (اِ.)
۱- آبرو، حرمت.
۲- بد - نامی، بی آبرویی.
(~. تَ) (مص ل.) شرم داشتن.
(~.) (ص نسب.) شرم آور.
(نِ) (اِ.) شهر، آبادی.
(نَ) [ په. ] (حر.) حرف نفی. مق بلی.
(نُ. حَ) [ فا - ع. ] (اِمر.) پنج حواس ظاهر و چهار حواس باطن (به استثنای حس مشترک.)
(نَ هُ. کَ دَ) (مص ل.) (عا.) مخالفت کردن، بهانه آوردن برای انجام ندادن کاری.
(نِ) [ ع. ] (مص م.) غارت کردن.
(نِ یا نَ) (اِ.)
۱- طبیعت، سرشت، ذات.
۲- نژاد، نسب.
۳- رسم، روش.
(نِ یا نَ دَ) (مص م.)
۱- نشاندن، نصب کردن.
۲- قرار دادن.
(نَ دِ) (ص مف.)
۱- جای داده.
۲- نصب شده.
۳- مقرر.
۴- معاهده بسته.
۵- فرض کرده.
(نَ) [ ع. ] (اِ.)
۱- روز.
۲- غذای ظهر.
(نِ یا نَ) (اِ.)
۱- کاهش، کاستی.
۲- کاهش تن، لاغری.
(نَ) (ص نسب. اِمر.) طعامی که بدان ناشتا کنند.
(نِ) (اِ.) ترس، بیم.
